Syrië en Jordanië in vergelijk (woensdag, 08.10.2008)

Ja, het was vroeg, en koud ook nog. Het was behoorlijk afgekoeld, maar dat had enige Rotelianen niet daarvan weerhouden nog vroeger op te staan. Na het douchen, ontbijt en opvouwen van de Rotel gingen we precies om 7:00 uur weg. We hadden een vol programma, vooral bestaande uit rijden en grensafhandelingen, maar ook nog een excursiepunt. Als eerste gingen we namelijk naar Jerash. Er werd gezegd dat Jerash de best bewaarde Romeinse stad in het Midden Oosten was, maar persoonlijk vond ik het minder indrukwekkend dan Palmyra.

Na de Gesundheitspause in het restaurant van Jerash waar we, indien de tijd het toe zou laten, ook zouden lunchen, kregen we een rondleiding door Ahmad. Als eerste gingen we naar de boog van – uiteraard – Hadrianus. Die gast is echt overal geweest. Toen hebben we snel het grotendeels weer opgebouwde hippodroom oftewel de renbaan bekeken. Een deel van de tribune stond nog c. q. was nieuw opgebouwd. Volgens het affiche bij de ingang werden hier tweemaal daags spelen gehouden. De laatste voorstelling konden we niet bijwonen omdat we precies om die tijd zouden wegrijden: 14:15 uur, en de eerste was al geweest. Langs het hippodroom lopend kwamen we vervolgens bij een tweede poort, waar een kaartjescontrole plaatsvond. Daarna kwamen we op een ovaal plein gezoomd door zuilen. Een enkele zuil stond in het midden. Men denkt dat het plein ook voor rituele handelingen is gebruikt omdat de tempel van Zeus (ja echt, Zeus, geen Jupiter) hier direct aan gelegen is. De tempel werd gerestaureerd dus konden we een paar minuten op de rondleiding sparen. Vervolgens hebben we het kleine maar fijne theater met goede akoestiek bekeken en klommen we omhoog naar de Artemis tempel. De details van het steenhouwwerk waren verbluffend en heel fijn, een knap stukje werk. Al het steenhouwwerk in Jerash dat we gezien hebben, was trouwens van hoge kwaliteit. Vervolgens moesten we de trap af naar de via decumana, en langs de tetrapylon weer terug naar de uitgang. Alles in rap tempo want een paar klaagmuren wilden uitgebreid eten. Dat hadden ze tenminste aan het begin van de rondleiding gezegd. Toen puntje echter bij paaltje kwam, bestelden slechts een handvol Rotelianen het middageten. Jessica ook. Ik zag er vanaf omdat ik toch nog een beetje voorzichtig wilde zijn met mijn maag. Ik heb buiten met wat andere niet-eters zitten kleppen terwijl Jessica zich met Ahmad en Franz onderhield.

Min of meer op tijd trok de karavaan verder naar de grens. De afwikkeling van het papierwerk ging sneller dan op de heenweg, maar nam niettemin nog wel een paar uur in beslag. De rest van de dag werd ingenomen door reizen over de lange, lange Wüstenstraße. Tijd voor een vergelijk. Er zijn een paar duidelijke verschillen tussen Syrië en Jordanië. Ten eerste is Jordanië duidelijk meer Westers georiënteerd en ook veel rijker. Dure auto’s rijden hier over de straten terwijl in Syrië veel vaker oude schroothopen rondrijden. Dit betekent ook dat ons beeld van de arme Palestijn moet worden bijgesteld. Zoals reeds gezegd, bestaat de Jordaanse bevolking voor ongeveer 70% uit vluchtelingen uit Palestina. Zij zijn eerst naar Saudi Arabië voor werk gegaan, zijn daar schatrijk geworden en hebben dat geld daarna in hun nieuwe woonplaats in Jordanië geïnvesteerd. Er staan af en toe enorme kasten van huizen. Dat brengt me op het tweede punt. In Jordanië wordt net als in Syrië veel gebouwd, maar de huizen zijn hier veel vaker af. In Syrië staat vaak alleen een beton-staal-skelet, waarbij de begane grond en eerste verdieping kunnen zijn uitgebouwd. In de meeste gevallen zie je bovenop nog een paar betonpijlers staan of bouwstaal omhoog steken, voor als er weer geld is en er een nieuwe verdieping gebouwd kan worden. Ten derde wordt in Syrië veel meer plastic verbouwd dan in Jordanië, hoewel ook hier weer onderscheid gemaakt moet worden tussen de verschillende bevolkingsgroepen. Zo zijn de christelijke delen vaak schoner dan de islamitische. Dit was bijvoorbeeld duidelijk te zien in de zogenaamde Vallei der Christenen bij het Crac des Chevaliers. In het algemeen ligt in Syrië overal plastic, op de akkers en langs de straat. Doodzonde voor de anders mooie natuur. Ten vierde zijn in Syrië veel meer geloofsgroepen te vinden dan in Jordanië. In Syrië leven Sjiieten, Soennieten, Drusen en Christenen vredig naast elkaar. Hoofddoek, geen hoofddoek, BMO, je ziet er alles en niemand maakt zich er druk over. In sommige gebieden tril je ’s morgens je bed uit door het geschreeuw van de muezzins, in andere delen is geen moskee te zien. Kruis en halve maan wisselen elkaar regelmatig af. In Jordanië is daarentegen zo’n 95% van de bevolking soennitisch. Vrouwen zijn van top tot teen in het zwart gehuld. Maar wat daaronder zit… Jessica vertelde dat op het toilet bij de grens ook een extended family (bij wijze van spreken) binnen viel. Het zwarte laken werd hier afgegooid en aan een familielid gegeven. Daaronder zit gewoon moderne kleding met strakke T-shirts met brutale spreuken. Als man krijg je dat natuurlijk niet te zien.

De verschillen zijn ook geschiedkundig te verklaren. Jordanië is veel meer op het zuiden, naar Saudi Arabië georiënteerd en is daardoor behoorlijk Arabisch. Syrië daarentegen heeft veel meer invloeden van het noorden en westen ondergaan. In Syrië wordt dan ook heel duidelijk onderscheid gemaakt tussen Syriërs en Arabieren.

Onderweg op het laatste stuk naar onze vertrouwde camping in Damascus kregen we last van een lekke band. Omdat het een dubbele achterband was, is Franz gewoon verder gereden, maar wel een stukje langzamer. Dit had tot gevolg dat we pas tegen 19:30 de plaats van bestemming bereikten. De band werd later op de avond op de camping vervangen. Dit keer was het er erg druk. Er stonden een heleboel campers uit Nederland. Zij maakten een toer van Tsjechië naar Aqaba en terug. Zij waren nu op de terugweg en ongeveer 48 dagen bezig. Wij hebben een paar van hen onze Rotel laten zien wat ze erg leuk vonden. Franz hoefde niet te koken vandaag. Het eten kwam van een restaurantje uit de buurt. Het bestond uit salade (komkommer, tomaat, ui, koriander) met kip met korst en gefrituurde aardappelschijven. Het smaakte best. De katten op de camping hebben gesmuld. Na het eten hebben we financieel met Ahmad afgerekend. Eigenlijk hadden we dit onderweg in de bus moeten doen, maar ik had mijn portemonnee in de Rotel laten liggen. Gelukkig was ik niet de enige die zo stom was geweest en Ahmad vond het ook niet erg. Hij had ondertussen ook de bestellingen bij de bakker laten ophalen en deelde deze nu uit. We hadden namelijk een lijst gehad waarop we konden aangeven of we sesamkoekjes, dadelkoekjes of een mix wilden hebben. Jessica wilde iets moeilijkers: twee kilo baklava. Deze dozen waren duidelijk herkenbaar en leverden geen enkel probleem bij de uitreiking, dit in tegenstelling tot de bestellingen van de anderen. Waarschijnlijk leven sommige Rotelianen alleen om problemen te maken.