Grüß Oberwesen?

Daar zijn we weer met het volgende deel van onze zeer geslaagde vakantie in Bayersoien. Natuurlijk moest Patrice ook kennismaken met mijn grote held, en wat de kastelen, grotten en etensliftjes betreft, grote voorbeeld: Ludwig II. Op naar Neuschwanstein dus. Het kasteel dat Disney als voorbeeld gebruikte voor dat van Doorenroosje. En we hebben meteen en goede kant van de recessie leren kennen... geen rijen mensen voor Neuschwanstein. We mochten er na 40 minuten wachten voor de duitse rondleiding al in. En dat na heerlijk op een bankje in het zonnetje te hebben gezeten. Dat herinner ik me als kind wel anders... De rondleiding ging natuurlijk weer in een rassant tempo, maar het was wel heel leuk om het allemaal weer eens te zien. Lekker veel bladgoud en andere bling bling! Omdat Ludwig ging zwemmen-met-fatale-afloop voordat het kasteel helemaal af was, is met name de tweede verdieping niet af. Hier hebben ze nu een heel leuk sjiek café ingericht met blik op de Forggensee. En, alweer dankzij de recessie, waren wij de enige twee gasten die hier van een welverdiende chocolademelk met schwarzwalderkirschtorte zaten te genieten. Waan je je toch glad in 1885!

Na de pitstop was het tijd voor een bezoekje aan de Marienbrücke over de Pöllatschlucht. Dat ding is verrekte hoog en wiebelt lekker, bovendien kun je tussen de planken door kijken. Maar mooi is het wel. Prachtig zicht op Neuschwanstein en prachtig zicht op het water dat onder je door raast.

's Middags zijn we naar Füssen gereden. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar dankzij een wegomlegging net na Schwangau, kwamen we er per ongeluk uit. Hier hebben we lekker geboemeld en de kerk van St Mang bekeken. Hier is duidelijk het devies "Overdaad schaadt niet" en dus kun je je vergapen aan Kees en Miep in overdadig goud. Tierelantijntjes hier, nog wat goud daar, het vierde been van Johannes de doper prachtig verpakt in nog meer goud ginder etc. En te midden van dat alles, een heel modern plexiglazen altaar ter ere van de zaligspreking van Franz Xaver Seelos. Als je dus iets foeilelijks gratis van het Vatikaan wilt hebben, moet je zieltjes gaan winnen in de Verenigte Staten (makkelijk te vermijden dus!).

Tegenover de kerk, staat het Hohes Schloss. De burcht van Füssen. En de binnenplaats is erg grappig. Daar is op alle muren in Trompe l'oeil stijl van alles geschildert. Ramen, deuren, torrentjes. Net echt, maar toch lekker allemaal nep. En alles natuurlijk weer heel overdadig! Tijdens het shoppen kwamen we bij de wereldwinkel, tot groot verdriet van Tries, een olifantentheepot tegen. Van precies dezelfde stijl als mijn Vietnamees theeservies. Die moest dus mee! En die staat nu te pronken in de kast van Gerold.

Oh ja, en de titel van dit stuk. Nou, ze zeggen in Beieren toch altijd Grüßgott. In echte britse over-politiek-correcte-stijl zou dit nu dus eigenlijk verandert moeten worden in bovenstaande, hihi!

Bayersoien

Vorige week zijn we heerlijk een weekje weg geweest. Op naar Beieren. Vliegen van Heathrow naar München en dan een autootje huren om naar Bayersoien te crossen. Daar heb ik met mijn ouders en mijn zus een aantal jaar achter elkaar vakantie gevierd op de boerderij van familie Maier en dat wilde ik nog wel eens dunnetjes over doen. Bovendien kon Tries het dan ook eens een keertje zien. Het weerzien met familie Maier was allerhartelijkst en het was erg leuk om te zien dat iedereen toch ondertussen 17 jaar ouder was geworden. Wel was het even omschakelen van hoogduits op beiers. Maar ook dat ging aan het eind van de week perfect.


Na aankomst hebben we eerst eens een rondje rond het meer gelopen. Gelijk bij de eerste bocht het bos in, liepen we zowat een ree omver! Na onze wandeling was het inmiddels tijd voor de eerste kennismaking met de beierse schijf van 5: goulash en worstjes met brood als diner!


De volgende dag konden we geen brood krijgen, want de bakkertjes zijn gesloten op zondag. Dan maar naar het Parkhotel voor een gigantisch ontbijtbuffet. Lekker in het zonnetje op het terras genoten van verse zalm, allerlei zoete en hartige broodjes, fruit, müsli, yoghurt, kwark, kaas, vleeswaren, etc. Toen bleek het ook nog eens moederdag te zijn en werden alle vrouwen extra in het zonnetje gezet met een lekker gebakje. Daarna Tries afgeleverd bij St Georg voor een "echte" mis. Ik heb me in de tussentijd heerlijk op het bankje voor de boederij gezet en lekker bijgeklept met de boerin en tante Käte.


's Middags zijn we naar de Schleierfälle gewandeld. Dat had ik nog in herinnering als een groot watergordijn dat naar beneden stroomde. De wandeling erheen was erg mooi met veel afdalen en klimmen totdat je in het dal van de Ammer bent. Alleen viel de waterval zelf een beetje tegen. Het bleek al meer dan een maand niet geregend te hebben, dus was er niet zoveel water; alleen een paar kleine straaltjes. Bovendien heeft het hoogwater van 1997 bijna de hele cascade ondergraven, laten instorten en weggespoeld. Heel erg jammer. Maar we vonden wel een nieuwe waterval vlak bij de Soiermühle. Op de terugweg bleek dat niet alle bordjes met Bayersoien er op ook daadwerkelijk naar Bayersoien leiden... Na een flinke omweg zijn we toch uiteindelijk weer op de boerderij beland. En daar zat inmiddels de gehele familie Maier aan de Kaffee und Kuchen en mochten wij lekker een vorkje meeprikken. Bovendien werd ons meegedeeld dat er 's avonds een rondleiding zou zijn.


Stipt om zeven uur plukten wij boer Sepp uit de stal voor onze rondleiding. Eerst ging het in de kelder om daar het waterkanaal dat hij recent heeft her-opgegraven (hij is er mee in het Guiness book of records gekomen) te bezichtigen. Het gaat hierbij om een waterkanaal dat onder de boerderij doorstroomde (van het ene meer in het andere meer) om de latrines schoon te spoelen. Aan het eind van de 19de eeuw was de boederij een vakantiehuis voor de studenten van de Ritterakademie van klooster Ettal. Deze rijkeluiskindertjes wilden natuurlijk niet boven een beerput hangen en dus bedacht men iets beters. Dat deel van het kanaal dat van de kelder naar het meer pal achter de boerderij loopt, kun je helemaal doorlopen. Aan het einde heeft Sepp een zelfgemaakt waterrad van wagenassen geknutseld en het water spettert er lekker uit. Na de tunnel was het tijd voor het grooste hangende museum zoals Sepp het zelf noemt. Hij verzameld allerlei oud (landbouw)gereedschap en andere curiosa. Heel erg leuk om te zien en nog erg leerzaam ook. Al met al een geslaagde eerste dag op de boerderij!

Verhuisd!

Op de laatste schilderijen aan de muren na, zijn we gesetteled in ons nieuwe huisje! De stilte van de stad is een absolute verademing na het lawaai van de ring road. We worden wakker van de vogeltjes die in de struiken en bomen langs de waterkant voor ons huis zitten. Rond het huis mogen geen auto's rijden: voorkant ligt aan een stukje gekanaliseerde Avon en de achterkant grenst aan de achtertuinen van de buren. Heerlijk!

En we hebben ook geen enkel stukje vloerbedekking meer! Alles is of hout, of plavuizen of linoleum. De stofzuiger kan voortaan dus op halve kracht zuigen (en ik gooi niet meer bij het verwisselen van de zak het halve tapijt weg!). Voor we gingen verhuizen, hebben we de beide slaapkamers en de woon/eetkamer helemaal opnieuw geschildert. Beetje bij beetje zullen we ook de keuken, het hok, de badkamer en de overloop nog een likje geven.

Pap en mam hebben het nieuwe huisje al kunnen bewonderen, want die waren er de afgelopen week. Ook Stimpy kan de move wel waarderen. Hij heeft meteen "leuk" kennis gemaakt met de buurkatten en is hele dagen druk met het markeren van de tuin met eau de Stimpy... Tot slot volgen hier nog wat foto's:

De voordeur.

De woonkamer.

De eetkamer.

De slaapkamer.

De werkkamer.
De badkamer.

Met engeltjes!

En tot slot de achtertuin.

P.S. Mocht je ons nieuwe adres niet ontvangen hebben (ik ben ook maar een mens, ja heus...), meld je dan even. Het telefoonnummer en de emailadressen blijven hetzelfde.