De ziekenbus (dinsdag, 30.09.2008)

Wat een rampdag. Het begon ’s morgens vroeg, heel vroeg. Mijn maag begon op te spelen en kwam niet meer tot rust. Elk uur hetzelfde ritueel: uit de Rotel klimmen, sandalen aan en naar de sanitaire Anlage. Probeer dat maar eens als je haast hebt en alles ook nog zo stil mogelijk moet doen om je medereizigers niet wakker te maken. Tegen de tijd dat de rest wakker werd, was bij mij alles al aan alle kanten eruit. Bah, bah, bah. Dat moet een zware voedselvergiftiging zijn geweest. Voor mij geen ontbijt en ik heb geprobeerd in de bus te slapen. Jessica ontpopte zich als een echte ziekenzuster. Ik kan dus weinig over de reis naar Tartus, onze volgende camping, vertellen. Af en toe werd ik aangestoten om naar buiten te kijken, want we reden door een bergachtig gebied met mooie uitzichten. Het ging steeds meer naar de kust en het vochtgehalte in de lucht werd hoger. Dit vertaalde zich in een groener landschap.

Ik was niet de enige met dit soort vergiftigingssymptomen. Op mijn nachtelijke renpartijen kwam ik steeds weer één van onze reisgenoten tegen. In het algemeen heeft iedereen op deze reis last van zijn of haar maag gehad, sommige zelfs meerdere malen. Maar bij mij was het volgens mij wel het ergst. Of ik kon mij gewoon het beste aanstellen, wat natuurlijk ook een goede mogelijkheid is.

Gelukkig hadden we maar één programmapunt vandaag. Helaas was dat archeologisch wel heel belangrijk: Ugarit of Ras Shamra, de Phoenisische handelsplaats. Hier was onder andere het kleirolletje met het vroegste alfabet gevonden. Jessica is met de groep meegelopen terwijl twee anderen en ik op een bankje bij de in-/uitgang in de schaduw zijn gaan liggen. Daar hebben we heerlijk een uur geslapen. Daarna ben ik wakker geworden en heb gezien dat de groep nog steeds bezig was. Vervolgens heb ik alle krachten verzameld, ben opgestaan en met mijn eigen rondgang door Ugarit begonnen. Wat een steen ligt en staat daar. Prachtige oude vloeren en grote stukken zuil. En overal scherven. Aan het einde van het reusachtige terrein kwam ik de groep weer tegen die net aan het einde van de rondleiding was gekomen. Jessica heeft mij toen snel even bijgepraat en een kleine privé-rondleiding gegeven. Daarna was het alweer tijd om naar de bus te gaan. Gelukkig maar, want in mijn toestand was het best vermoeiend. Dit was ook het einde van het cultureel programma.

We reden verder naar de camping die heel groen was, met geurende Jasmijn en druif plus tros hangende over een grote pergola (zelfbediening!). Franz had aardappelpuree met saus en gehaktachtigbal gemaakt. Ik heb iets gegeten en daarna ab ins Bett.