Ja, ons verslag van de vakantie schiet weer eens lekker op maar niet heus! De dinsdag zijn we naar het openluchtmuseum Glentleiten bij Großweil geweest. Een heel mooi park met een heleboel oude gebouwen uit Beieren. Met name het weven en de verschillende molens aangedreven door het water waren erg leuk om weer eens te zien. Ook hebben we uitgebreidt foto's gemaakt van de muurschilderingen die in de mooie kamers van de boerderijen te vinden waren. Helaas hadden we een beetje pech met het weer en dus hebben we ons bezoek op een gegeven moment moeten staken. Hebben we mooi wel een goed excuus om gauw nog eens langs te gaan!
Drie weken terug zijn we in het weekend wezen wandelen rond het stationnetje Virginia Water dicht bij Londen. Eerst gingen we door het Wentworth Estate. Hier wonen mensen als Cliff Richard en de Sultan van Brunei. Maar wat een nep zeg! Huizen met dorische zuilen en andere stijlistische faux pas. En iedereen natuurlijk een neorm hek om z'n huis met miljoenen bordjes die je vertellen dat dit prive is en wie de zaak bewaakt. Nee, rijk zijn is mij te vermoeiend! En door het hele estate loopt een golfbaan. Best lastig. Staan er dus bordjes langs de wegen die de golfbaan kruizen dat je op moet passen voor langsvliegende ballen... Jaja, dat kan alleen in Blighty! Nou, wij waren meer onder de indruk van een asiatisch hertje dat ons midden op de weg stond aan te gapen.
Via het Estate ging het naar Victoria Lake. Een aangelegd meer op de kroondomeinen van Liz en Phil. Daar staat naast een gigantische totempaal (kadootje van de Quakuitls uit Canada) ook een aantal ruines van Leptis Magna. Geen grap. Die maffe koninklijke familie hier heeft die dingen dus in Lybië laten afbreken en hier weer opgebouwd. Maar goed, wij konden vast kennismaken. We zijn nu wel heel nieuwsgierig naar de rest. Gelukkig is het nog maar 147 nachtjes slapen voor we naar Tripolis vliegen!
Gisteren hebben we wat aan het onderhoud van onze sociale contacten gedaan: we zijn naar de Garden Party van de Bishop geweest. Dat doen hij en z'n vrouw elk jaar om geld in te zamelen voor het medisch project in Sudan. Allemaal oud-Engelse spelletjes voor het goede doel en natuurlijk cake, aardbeien met slagroom en koffie, eveneens voor het goede doel. Patrice demonstreerde z'n aviatische kwaliteiten en vouwde een van de beste vliegtuigjes. Ik kreeg een spontane aanval van beroepsdeformatie en keek schaap Humphry eens even in z'n bek om te schatten hoe oud het beestje was. Hij bleek 8 jaar en een paar maanden te zijn en daar zat ik met m'n negen jaar mooi niet ver naast. Helemaal onbetaalbaar waren de gezichten van de Bischop en z'n vrouw toen ik vertelde hoe ik aan m'n informatie was gekomen... Verder hebben we ook nog een ritje gemaakt in een autootje uit 1908! Een echte engelse dame rijdt dat ding al d'r hele leven en je komt haar regelmatig tegen in de Close. Fantastisch! Voor de kinderen was er overigens ook een wel heel bijzondere variant van Ezeltje-prik-je: bischopje prik je. Karikaturen van de bischop en z'n kollega uit Sudan waarop je de mijter moest prikken. Ja, die Angelicanen hebben wel humor!
Posts
