Sleutels & Snotneus

Vandaag haalde de verkoudheid me aardig in. Twee dagen paracetamol verhinderde niet dat ik met koorts wakker werd en besloot te blijven liggen. Het is de afgelopen maanden ook zo stressig geweest! En dan die makelaars hier; wat een beukenootjes! Gister de eigenaresse van het huis getroffen. Echt een leuk mens. Ze beloofde dat ik vandaag de sleutel zou krijgen zodat ik wat maten kon nemen om te kijken of onze meubels passen. Ze zou de sleutel aan de makelaar geven zodat ik hem vandaag af zou kunnen halen. Voor de zekerheid belde ik de makelaar even om te vragen wanneer ik de sleutel het beste af zou kunnen halen. En dat was maar goed ook... Want, volgens haar had de eigenaresse haar vandaag verteld dat ik de sleutel niet wilde hebben en wel tot maandag, de dag van de verhuizing kon wachten! Niet dus en ik vond dat ze het maar even recht moest breien. Gek genoeg vertelde ze dat ze geen sleutel had, want die had ze aan de tapijtreiniger gegeven. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik tien minuten later werd teruggebeld en er toch een sleutel bleek te zijn. Helaas maar voor een paar uurtjes, dan moest ze hem weer terug hebben... Gelukkig hebben ze in Salisbury een paar hele goede schoenmakers...!

Introductie

Hallo!

Leuk dat je ons virtuele dagboek komt bekijken. Een BLOG leek ons de ideale manier om iedereen op de hoogte te houden van ons emigratie-avontuur. Het komt nu namelijk wel heel erg dichtbij...

Afgelopen weekend hebben we druk dozen gepakt en meubels uit elkaar gehaald zodat zo veel mogelijk mee kan op de 4de. Jessica is inmiddels weer terug in Salisbury en hoopt Patrice zondag met de eerste lading spullen te zien verschijnen. Dan gaat Patrice weer terug om nog een paar dagen voor het ADC te werken en een superspannend experimenteel-archeologisch symposium op het gebied van ijzerproductie te bezoeken. Op de 18de moet Patrice officieel bij Wessex beginnen. Ergens midden oktober halen we de tweede lading spullen op en nemen Woezel, de kat mee. Tegenwoordig hoeven huisdieren niet meer echt in quarantiane; na de benodigde inentingen mogen ze de zes maanden gewoon thuis uitzitten.

Zo, tijd voor een kopje thee. Puur wel te verstaan!

Jessica