dinsdag, oktober 20, 2009

Apgen goes uitzending gemist en ik goes Buddhist

Jaja, jullie kunnen nu met eigen ogen zien en beleven wat het apgen nou eigenlijk inhoud. We staan namelijk gezellig op www.uitzendinggemist.nl met een enthousiaste promotie-film. Al wel een paar jaar oud, maar dan nu toch online. Je kunt de video hier zien: http://www.uitzendinggemist.nl/index.php/serie?serID=4326&md5=d07392ad751323ba2c852ed0547f0930.

Afgelopen weekend was ik te gast op Hilfield Priory (http://www.hilfieldproject.co.uk/jumpoff.htm). Dit is een kloostergemeenschap van de Franciscanen. Ze doen met name veel voor het milieu en de interreligeuze dialoog. Zo hebben ze al een keer een islamitische mileu-organisatie op bezoek gehad (sla je lekker twee vliegen in een klap!). Er leven momenteel vier heel gezellige broeders op Hilfield, maar tot voor kort waren dat er nog 20. Het leven als monnik is echter een uitstervend beroep. De rest van de gemeenschap wordt dan ook gevormd door vrijwilligers en mensen van de "derde orde". Dit laatste zijn mensen die wel in de gemeenschap leven, maar alleen een beperkte belofte hebben gedaan en dus bijvoorbeeld ook best getrouwd kunnen zijn.

En dit weekend werd er dus een Christelijk-Buddistisch retreat gehouden. Op het station van Sherborne wist ik meteen met wie ik mee moest rijden: Broeder Hugh stond er in vol ornaat! Samen met de tuinman reden we door het prachtige Hampshire naar de Middle of Nowhere. Hilfield is een voormalige boederij waar gastenverblijven, werkplaatsen en groententuinen bij zijn gekomen. Ik had cake gebakken en daar waren ze erg blij mee. M'n kamer lag in gastenhuis Leo en had een heuse schommelstoel!

Na de thee begon de eerste sessie waarin we ons aan elkaar voorstelden. We waren met een man of 15 en iedereen kwam van een andere christelijke achtergrond. Het retreat werd geleidt door Katie (al dertig jaar Buddhist) en Elizabeth (na 30 jaar non, nu hoofd van een christelijk-buddhistische organisatie http://buddhist-christian.org/index.html ). Een gouwe team! Na het avondeten vond de eerste meditatiesessie plaats. Dat was even wennen. Ik heb begin dit jaar geleerd te mediteren met je ogen dicht en met behulp van een mantra. Daarmee zou je dan stilte in je hoofd kunnen krijgen. Nou, ik bleek steeds beter te kunnen multi-tasken: mantra en een stroom gedachten op hetzelfde moment. Nu leerden we te mediteren op de buddhistische manier: ogen open en gedachten gewoon te erkennen en dan te laten vallen. Het werd gelijk een stuk rustiger in mijn bovenkamer. Na de meditatie kon je eventueel naar de mis in de kapel, maar ik was er al achter (tijdens evensong) dat dit niet mijn kopje thee was. Ja en toen begon de stilte tot na het ontbijt de volgende morgen.

Om zeven uur 's morgens begonnen we weer met een meditatie. Eerst 20 min zitten, dan 10 min lopen en dan weer 20 min zitten. Nou, die eerste 20 min die gingen nog wel. Lopen was al vervelend, want een aantal mensen in de groep bleek dat niet echt te kunnen. Het was de bedoeling dat je met aandacht in een cirkel rond de stoelen ging lopen. Maar al gauw ging de flow er een beetje uit. Het was nog een beetje onwennig. De tweede 20 min waren de langste van m'n leven en ik werd er lekker opstandig van. Daar kwam de calvinistische aap uit de mouw: gij zult nuttig zijn. Zijt gij niet nuttig, dan treedt regel 1 in werking. En dat is nou de hele grap van meditatie: het heeft geen ander doel dan met aandacht aanwezig te zijn. De hoogste vorm van niksen. Calvijn het raam uit: op naar de verlichting! Nee, eerst maar eens even zwijgend ontbijten.

Daarna een sessie over onze ervaringen met de meditatie en een inleiding op het buddhisme en hoe dit te verenigen met je christelijke achtergrond. Daar bleek al gauw dat ik een enorme geluksvogel ben. Ik ben namelijk groot geworden in het apgen en dat heeft geen dogma's (al wordt er wel eens gegrapt dat dat ook een dogma kan zijn...). Dit zorgt er voor dat ik heel vrij en onbevangen tegenover andere geloofssystemen sta en niet meteen het idee heb dat door me in een ander systeem te verdiepen ik m'n christelijke achtergrond verloochen. Anderen hadden daar soms wel veel last van en dat was eigenlijk best aangrijpend om te zien. Geloof kan soms heel erg beperken en een hoop beschadigen. Tijd voor de volgende lange meditatie sessie. En die ging al veel beter.

Na de sessie was het weer tijd voor een mis. Ook dit keer zonder mij. In plaats daarvan had ik een prive meditatie sessie met Elizabeth. Daarin leerde ik nog beter m'n lijf te ontspannen en de lopende meditatie was nu echt heerlijk. Lekker geen opstoppingen maar echt met aandacht je ene voet voor de andere zetten. Daarna hadden we vrij tot na de thee in de late middag. Het was de bedoeling dat we de tijd gebruikten om met aandacht iets te gaan doen. Ook moesten we minstens 20 min doelloos gaan wandelen. Dat was echt heerlijk, want Hilfield ligt in een prachtige omgeving. Dus heb ik veel vogeltjes gehoord en gezien en prachtige plekjes bezocht. Alles zonder vooropgezet plan. De lunch tussendoor werd ook in stilte gegeten en dat was weleens heel goed. Dan concentreer je je eens op wat je eet.

Na de thee was er weer een sessie en mochten we vertellen wat we die middag hadden gedaan en beleefd. Best interressant om te horen dat een aantal mensen het heel bedreigend had gevonden om zonder kaart een klein eindje te gaan lopen. Na een korte pauze was het weer tijd voor een meditatie sessie. En dan lekker avondeten.

Na het avondeten heb ik de broeders geholpen met afwassen. Broeder Hugh moet ongeveer midden-veertig zijn geweest, terwijl Broeder Eric ongeveer mijn leeftijd had. Broeder Samuel moet tegen de zeventig geweest zijn. Samen met de kok, een dolle boel. Vooral met Broeder Eric had ik vanaf de eerste dag een leuke klik. Hij kwam uit Amerika en kon een broertje van Paul de Leeuw zijn. Heel bijzonder: daar was 'ie nog open over ook. Tijdens het eerste avondeten hadden we een heel leuk gesprek over de Amerikaanse politiek en de homoscene in Amsterdam. Zo veel als z'n werkzaamheden dat toelieten, was Broeder Eric ook deel van het retreat. Na de afwas, was het weer tijd voor een sessie over het Buddisme. Daarna volgde de mis en kon het grote zwijgen weer beginnen.

Ook de zondagochtend begon weer met een meditatie om 7 uur. Daarna konden mensen naar de mis en vervolgens werd er weer in stilte ontbeten. Tijdens de laatste sessie konden mensen vertellen hoe ze het weekend hadden ervaren en wat hun toekomstplannen waren. Het bijzondere aan de groep was dat we vanaf het eerste moment het gevoel hadden dat we heel veilig waren bij elkaar. En dat is erg bijzonder want we hadden elkaar nog nooit gezien en hadden heel verschillende achtergronden. Als laatste was er nog een korte meditatie-sessie en na de lunch ging iedereen weer naar huis. Ik had het geluk samen met Katie en Elizabeth de trein richting Londen te delen. Heel bijzonder om met deze twee kanjers nog eens even na te kunnen praten. Elizabeth heeft me al uitgenodigd om vooral naar Londen te komen om lekker samen thee te drinken. En dat ga ik zeker doen!