Oliver Twist of het kerstdiner van Wessex

Afgelopen woensdag hadden wij het kerstdiner van Wessex. We werden om half acht in een restaurantje in Warminster verwacht. Dat werd dus voor die tijd eten... Wij met de trein naar Warminster, is tenslotte maar het volgende dorp op het lijntje naar Bath. Dat vonden onze collega's toch wel heel vreemd en het was lastig alle goedbedoelde lifts af te slaan. Nare ervaringen uit het verleden zorgden er echter voor dat wij niet het risico wilden lopen mee te moeten rijden met iemand die gedronken heeft. En het bleek later dat onze strategie de juiste was...
In de uitnodiging stond dat je je mocht 'up-dressen' als je daar zin in had. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen en dus heb ik drie (!) uur in de badkamer verbracht en me in m'n rode jurk gehezen. Het koste overigens nog meer moeite om Patrice in z'n trouwpak te krijgen... Het weer speelde ook lekker mee: het was de tot dan toe koudste nacht van het jaar. Dat werd dus klappertanden in avondjurk en colbert.
Eenmaal in Warminster bleek dat wij de eersten waren. Gelukkig kwam de rest relatief vlot binnendruppen. We hadden van te voren kunnen kiezen uit een twee- of driegangenmenu. Daar het allemaal best aardig geprijst was, kozen wij voor een tweegangenmenu. Fout! Wij waren dus de enige twee die geen voorafje hadden (stukkie stokbrood met een smeerseltje).
Tijd voor de kadootjes. Iedereen moest een kleinigheidje kopen en ingepakt meenemen. Die werden nu uitgedeeld. Wij hadden gezorgd voor zingende kerstdecoraties en een zelfmaak gipsen kerstman. Patrice kreeg een pen met een blauwe kikker ergens uit de Amazonas geplukt. Als je het beestje op de rug drukt gaat z'n bekkie open, begint 'ie te schreeuwen en op de kop toe word jij verblindt door een rode laser... Ik kreeg een geheel ongevaarlijke presse papier.
Toen kwam eindelijk het hoofdgerecht: ik varkensrollade en Tries kalkoen. Helaas, vergrootglazen werden niet uitgereikt... De hoeveelheid wit per bord straalde je tegemoet... Het vlees was in dunne plakjes gesneden, met een wijnsausje overgoten en een walnoot-groot bolletje 'stuffing' maakte het geheel compleet. Oh nee, er was nog meer: twee schaaltjes met gemengde groente voor maar liefst 11 personen. Nou, ineens kun je Oliver Twist in z'n culturele context plaatsen: Mag ik nog een beetje?
Overigens de Engelsen wachten niet op elkaar voordat er gegeten of gedronken wordt en men wenst elkaar ook geen smakelijk eten. Het is gewoon ieder voor zich. Gelukkig kregen we ook nog een toetje: Christmas Pudding. Je kon er de krant door lezen. En dat voor 6.95! Daar heb je een hele voor bij Waitrose! Gelukkig was de koffie met minced pie daarna gratis. Maar ook hier hadden ze gespaard: de minced pie had geen knapperig dekseltje.
Om 11 over 11 ging de laatste trein en daar wij niet voor het, ongetwijfeld karige, ontbijt wilden blijven, blauwbekten wij ons opweg richting het station. Gelukkig kwam de trein gauw en konden we lekker ontdooien. Eenmaal terug in good old Salisbury viel ons op dat op de borden stond dat de treinen vanaf Christmas Eve 22:00u tot en met 27 December niet rijden! Da's lekker handig als je je familie en vrienden wilt bezoeken met de kerst. Bovendien, met de drinkcultuur hier lijkt het me wel zo veilig als de mensen met het openbaar vervoer gaan. Ideetje Mr Blair? Op weg naar huis konden we ons maar net inhouden toen we aan Takdihr, onze Afhaal-Indian, voorbij liepen!