Engels milieu

Jessica lijkt weer helemaal beter te zijn. De betering begon vrijdagavond in te zetten. Vrijdag hebben we tot gemakkelijk-koken-dag bevorderd (of verlaagd, hoe je het wil bekijken), dat wil zeggen, Jessica propt een Weight watchers kant-en-klaar maaltijd in de magnetron en mijn pizza wordt de oven ingeschoven. Normaal gesproken gaat dat goed, dit keer echter ging er iets (goed) mis. Jessica had haar eten al op voordat de oven bliebte om aan te geven dat de pizza er uit mocht. "Mjummie" zei Jes toen ze de pizza rook en zag en werkte gelijk een paar stukken naar binnen. Dat is eigenlijk mijn werk en ik was dan ook not amused. Om het goed te maken zijn we daarna naar de winkel gegaan om een toetje te halen. We hadden kortingsbonnen gekregen van een organisatie ter bevordering van het eten van vers voedsel, onder andere voor kant-en-klaar maaltijden, chocolade en taart-achtigen. Jessica haalde een stuk of wat repen en ik een cheesecake. Die dingen zijn super lekker en super machig door het vele vet dat erin zit. Jes geloofde niet dat ik dat ding binnen een uur weg kon krijgen, maar het bewijs werd thuis snel geleverd, zeker omdat Jes bijna de helft ervan voor haar rekening nam. Nogmaals, dit is omgekeerde wereld. Ik hoor Jessica's portie weg te werken, niet omgekeerd! Ergo, Jessica is weer beter.

Vandaag lazen we in de Sunday Weekly bij het vogelkooitje dat de Engelsen nummer een in Europa zijn wat betreft het maken van rommel en het illegaal dumpen c.q. begraven daarvan. Het bewijs daarvan zijn we vandaag tegengekomen. Omdat het prachtig weer was, besloten we om een stukje te gaan lopen. Er zijn nog een heleboel plekjes te ontdekken rond Salisbury en dit maal namen we het zuidoosten voor onze rekening. Met de kaart op zak wilden we door de meadows over de rivier de Avon en langs de oever terug naar Salisbury. Volgens de kaart was dat mogelijk maar tussen het drukken van de kaart en de huidige situatie was het een en ander veranderd. We kwamen namelijk op onze route een bordje tegen met de mededeling dat we niet meer naar de overkant konden tenzij we nog eens 10 km naar het zuiden liepen. Van een mevrouw die ons in onze "hulpeloosheid" aansprak, hoorden we dat we niet verder konden omdat de veerman met pensioen was gegaan. Er was dus geen brug maar een pontje, dat nu dus niet meer bediend werd. Als alternatief wees ze ons een route dwars door de velden, die naar haar zeggen ook mooi was. Nou dat hebben we geweten. Het ging om een modderpad waar je met een auto net doorheen kon komen. Aan het begin stond een bordje dat vuil storten verboden was. Een groot deel van de Engelse bevolking is echter analfabeet en het gevolg was dat we regelmatig langs hopen afval, bouwpuin en in elkaar geslagen caravans liepen en daartussen flessen, verfblikken en geimplodeerde TV toestellen lagen. Links en rechts waren prachtige uitkijkjes over de velden rond Salisbury, maar de rommel deed enorm afbreuk.


Een paar kiekjes geschoten onderweg. Links: St. Peters church in Britford; midden: troutfarm in Britford met waterwerken uit de middeleeuwen; rechts: afval op en langs de landweg.

Engelsen lijken niets om het milieu te geven. Er is wel een soortement van afvalscheiding maar die lijkt ook maar willekeurig te zijn. Ik bedoel, wie kan een volk serieus nemen dat batterijen gewoon weggooid? Er bestaat hier niet zoiets als een batterijbox. Verder moet thuis het afval worden gescheiden tussen papier, glas, blik en folie aan de ene kant (black box) en de rest zoals plastic en GFT aan de andere kant (black bin). En dan heb je nog tuinafval dat je in speciale papieren zakken moet doen, te koop bij de plaatselijke VVV. Het is echter een soort gokspelletje of ze het spul ook echt meenemen. We hebben het regelmatig gehad dat ze de boel gewoon laten staan om wat voor reden dan ook: te zwaar, verkeerd soort papier of ze hebben gewoon geen zin. We lopen daarom regelmatig met zakken vol met papier, folie, plastic en glazen flessen en blikjes (tsja, Stimpy werkt een hele lading blikvoer weg) naar Waitrose om de boel bij de containers te legen. Een hele bezienswaardigheid voor Engelsen! Maar misschien krijgen we ze zo op het rechte pad!