Inmiddels zullen jullie wel denken 'waaraan hebben wij die radio-stilte te danken?'. Wees gerust, het ligt niet aan jullie, maar (en dit is echt een hele grote uitzondering!) aan ons. Wij hadden/hebben een buikgriepje onder de leden. Laat me jullie eens even haarfijn vertellen hoe dit zo gekomen is:
Er was eens een archeoloog op een opgraving hier niet zo ver vandaan. Toen hij vorige week dinsdagavond naar huis kwam, had hij geen honger en voelde zich een beetje slapjes. Zijn vrouw wist: geen honger = foute boel en stopte hem in bed. Hij is nogal een sociaaltypje en dus toen hij midden in de nacht moest spugen, maakte hij eerst het hele huis wakker. De enige die daar echt van genoten, waren de katten; je kan immers nooit weten of je tussen de bedrijven door misschien te eten krijgt... Het werd van kwaad tot erger en het duurde maar liefst tot zaterdag voordat de genoemde archeoloog weer zin in koffie-met-taart kreeg.
Helaas, de volgende morgen sloeg het noodlot opnieuw toe: nu was de vrouw des huizes aan de beurt. En ook die kwam maaltijden meer dan één keer tegen... Gelukkig weten we nu dat dit grapje zo'n vijf dagen duurt. Nog ruim een dag te gaan dus voordat vast voedsel weer een optie wordt en we weer aan 'en ze leefden nog lang en gelukkig' kunnen gaan denken. Ondertussen verveel ik me te pletter daar alles net effe teveel is (zelfs tv-kijken, m'n boekenplank afgrazen of dit stukje tikken). En hoewel ik barst van de goede eigenschappen, kwaliteiten en talenten; is stilzitten niksen er niet een van...
Zij die aan hun x-ste kopje bouillon gaan beginnen, goeten u!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten