Rondje Kaunas

Goedenavond!

Vandaag is het tijd voor een rondje Kaunas. U weet wel, die charmante industriestad aan de Neris en Nemunas! Laten we maar eens beginnen met een rondje Oude Stad. Dit is het meest originele stukje Kaunas met een echt Oost-Duitsland-sfeertje. We begonnen, hoe kan het ook anders in het land van de 1001 gebedshuizen, met een kerk. En wel de kathedrale basiliek van de Sinten Petrus & Paulus. Best bijzonder, er hing een afbeelding van Jozef met het kindje Jezus op de arm; zie je niet zo heel vaak. Alleen spatte het er hier wel overduidelijk vanaf dat Jozef de vader niet was: donkere, joodse man met een blonde, blozende westeuropese peuter in z'n armen...

Via de eerste kerk kwamen we op het marktplein met het raadhuis en ja hoor: kerk nummer 2 (St Franciscus Xavierius, zit aan het Jezuietenklooster vast) en kerk nummer 3 (Heilige 3Eenheid, hier zit het seminarie aan vast). Helaas konden we geen van de gebouwen verder in. Tijd voor het volgende hoogtepunt van Kaunas: Perkuno Namas oftewel Het huis van de donder. Een prachtig huis in gothische baksteen architectuur uit de 15de eeuw.

Maar dan nu toch echt op naar het absolute hoogtepunt: het kasteel! Daar zou de VVV in zitten en een tentoonstelling te zien zijn. Uhm, nee de VVV was de vrijdag voor onze aankomst verhuisd en verder staat het kasteel leeg. Het is ooit gebouwd als verdediging tegen de invallen van de kruisridders (ja, die zaten immers overal waar men niet in J van N geloofde!). En ook het kasteel van Kaunas werd uiteindelijk met de grond gelijk gemaakt. Maar niet getreurd, Groothertog Vytautas de Grote (onthoud u deze naam; deze man was een toppertje!) bouwde het huidige kasteel-min-alle-overduidelijke-herbouwfasen-in-moderne-baksteen, glazen kap en belachelijk nep dak, aan het begin van de 15de eeuw. En waarvoor zult u denken? Nou, kunnen de bruidsparen uit de omgeving er lekker hun foto's laten maken...

Zullen we maar weer een kerkje doen? Dit keer eentje die er zo slecht aan toe is, dat je de tranen in de ogen springen. Het is de kerk van St Joris (draak was niet thuis; maar had wel duidelijk binnenshuis geniest...) met het Benedictijnenklooster er aan vast. Het hele gebeuren werd in de 16de eeuw opgetrokken in de bekende gothische baksteen architectuur. Doordat afwisselend de legers van de tsaar en later dat van de beroemdste kerkenhater uit Frankrijk (of Corsica, 't is maar hoe je het bekijkt) het gebouw als kazerne gebruikten, is er nu meer dan 1 likje verf nodig om de zaak weer op te knappen. Maar dit was absoluut het hoogtepunt van de dag! Doordat de ramen voor het grootste deel waren dichtgemetseld, was het binnen heel donker en er branden een paar kaarsjes (met het fototoestel op de zelfontspanner lijkt het net alsof het gewoon licht was in de kerk; mis het was schemer!). Er staat niets meer op z'n plek, de cripte is opengebroken, oude voorwerpen liggen her en der verspreidt. Maar wat een sfeer! Fantastisch!

Na zoveel vrome sightseeing was het tijd voor wat natuurschoon. Kaunas is een echte socialistische stad. Lelijke woontorens gecombineerd met prachtige grote parken zodat de werkende mens ook een beetje gratis kan recreëren. Santakos Parkas begint direct achter het kasteel en loopt door in een puntje tot waar de twee rivieren samenstromen. Er was nog een duits stel op hetzelfde wandelidee gekomen.

Zo, tijd voor taart. En die kun je in Litouwen in overvloed krijgen bij de zogenaamde Tortai. Alleen, ze spreken er geen fatsoenlijke taal. En vriendelijk zijn ze er al helemaal niet. Maar goed, de taart was heerlijk en met de hulp van een vriendelijke jongeman (een absolute uitzondering zoals in de loop van twee weken zou blijken!), konden we bestellen. Leuk detail, de taart wordt afgewogen. En omdat wij toch rijk zijn, kregen we een extra groot stuk (dachten ze ons een oor aan te naaien, hahaha!). Koffie voor twee met gebak kost omgerekend nog geen zes GULDEN!

Op naar de kabelbaan om Kaunas van boven te bekijken. Op weg naar de Aleksotas kabelbaan kwamen we natuurlijk nog wel even langs de kerk van Vytautas (heb je hem weer!). De kabelbaan werd bestuurd door twee hele aardige mannen (echt, alweer behoorlijk uitzonderlijk) die met handen en voeten probeerden ons van alles uit te leggen. Na voor 10 Pence pp naar boven te zijn getakeld, konden we van een prachtig uitzicht over de oude stad genieten. Van hier liepen we naar een schattig oud houten kerkje genaamd St Casimir. In de spiksplinternieuwe kerk die ze er achter hadden gebouwd, troffen we een priester aan die helaas geen woordje over de grens sprak. Dus weten we niet wat ze met het openluchtmuseum-rijpe kerkje gaan doen.

Inmiddels begon de blaas te drukken, de maag te verlangen naar meer taart, kortom tijd voor de volgende tortai. We kwamen terecht in een soort koffie en thee huis in de jaren '30 stijl. Met heel veel verschillende soorten thee, koffie en taart. En de serveerster sprak engels. Ja, echt waar! Eindelijk weten wat je eet en drinkt voordat je besteld! En aardig was ze ook. We zouden er nog vaak komen.

Zo, de volgende keer gaan we naar het klooster en naar de dierentuin. Nu moest ik maar eens naar bed.

PS Om blogger niet om te brengen, heb ik de rest van de fotos op Flickr gezet. Niet voor iedereen toegankelijk, maar ik zal zo dadelijk uitnodigingen gaan versturen. Mocht je er geen een gehad hebben, meld je dan even!