Laat de chocolade tot mij komen...

en verhindere hen dan niet (vrij naar Marcus 10:14). Holy shit, na bijna 40 dagen zonder chocolade heb je bijna permanente hallucinaties! En 't is echt diep triest wat sommige mensen met chocolade doen. Neem nou ene meneer P. de L. van het programma Mooi! Weer de Leeuw. Laat gewoon een jongen uit het publiek in de chocolade dopen.... Huh? En dan die mafketels van de Nature Store hier in town. Mag je paaseitjes proeven. Die ze hebben DOORGESNEDEN! Ja, ja waar moet het heen met deze wereld als mensen paaseitjes gaan doorsnijden?

Gelukkig zijn er ook brave burgers die mij voor na afsluiting van de katholieke Ramadan alvast een stukje chocolade hebben gegeven. En die mensen verdienen dus wel een vermelding in ons blog:

- Ten eerste: mijn ouders hebben een kilo paaseitjes opgestuurd (samen met postzegels en een jaargang Donald Ducks!).
- Ten tweede: mijn Doktormutter Wietske heeft hele luxe Hanze chocolaatjes meegenomen met lavendel, mmmm!
- Ten derde: het paasei dat ik van Patrice voor Pasen krijg: groot met butterscotch en van Green & Blacks.
- Ten vierde: ik had mijn collega's gedreigd dat als ze mijn zorgvuldig bijgehouden lijst van vondsten voor de tigste keer in de war zouden sturen ze me een plak chocolade schuldig zouden zijn... En vandaag was het dan eindelijk zover! Ja, soms moet je even wachten, maar dan heb je ook wat: donkere chocolade met hele kersen van Green & Blacks om precies te zijn, hihihi!

En weet je wat je moet doen om ook in de illustere lijstje te worden opgenomen? Juist, effe een stukje chocolade opsturen!

Duvet cat

's Morgens de bedden weer recht trekken vormt hét hoogtepunt van de dag voor Stimpy! Ten eerste kun je zo lekker mee op en neer vliegen als het dekbed wordt opgeschud en ten tweede kun je heerlijk maagdelijke stappen zetten op zo'n bol opgeschud verendekbed. Maar het kan nog veel vetter! Bedden verschonen is wel tien keer leuker. Lekker met je neus bovenop de handen van het vrouwtje staan toekijken. Even zien of je het laken weer onder het matras vandaan kan peuteren als ze het er net onder heeft gevouwen... Lekker daar gaan staan waar zij bij moet... En natuurlijk bovenop het dekbed je met alle vier de klauwen vasthouden terwijl het eens goed wordt opgeschud in de nieuwe schone hoes. Ah, le paradis ici!

Bedankt voor die blumen!

Ik zit hier heel alleen voor m'n computertje met zonder lenzen (ik sta dus niet voor de gevolgen in...) een bloggie te typen. En dat met zonder lenzen zorgt toch wel voor een dilemma. Ik bedoel als ik dicht genoeg op het scherm zit om te kunnen lezen wat ik typ, kan ik maar een klein deel van het scherm zien... Nu zou ik natuurlijk best m'n bril op kunnen zetten, maar ik ben ook best wel ijdel... En de lenzen gaan pas in na het douchen. Want van spataderen en sinaasappelhuid wordt een mens niet vrolijk op de vroege morgen. En zonder lenzen krijg ik niet eens meer m'n borsten scherp in beeld als ik naar beneden kijk, dus de rest is prettig gemaskeerd!

Maar goed. Ik zit dus alleen. Patrice is in Soest omdat z'n vader 75 is geworden. En aangezien ze dat op vrijdagavond vierden, kon ik niet mee want de vrije dagen zijn op. Het fininciele jaar loopt hier van april tot maart en dus krijg ik pas aan het eind van de maand weer 21 gloednieuwe vrije dagen! Gelukkig was Tries wel zo lief geweest om een mooie bos gele tulpen te kopen voordat hij naar Nederland vloog. Ze staan prima naast de gelige hyacint met de naam "City of Haarlem" op de koffietafel.

Ik ga zo maar eens gezellig naar de markt en dan door naar St Michael voor de koffie met. Ik verzorg dus de met. Effe lekker hier en daar een praatje maken en dan terug naar huis om de Wietske's correcties in m'n laatste hoofdstuk te verwerken. Moet ook gebeuren.

Tijd voor de douche!

't Is alweer een tijdje geleden...

dat we jullie hebben bijgepraat over ons wel en wee op het eiland. Tijd om dat goed te maken! Vorig weekend hadden we Dick, een schoolvriend van Patrice op bezoek. Heel gezellig! Hillarisch was wel dat hij uren te vroeg verscheen en wij juist besloten hadden niet op vrijdagavond, maar pas op zaterdagmorgen het huis schoon te maken... Nou, 't kan dus best in 10 minuten: bleek door de wc, doekkie over het bad en stofzuiger door de woonkamer. Zo gepiept. En dan lekker aan de koffie. Daarna zijn we wezen inkopen voor de voedselbank en hebben dat afgegeven bij St Michael's. De wandeling daar naar toe loopt langs de Avon en komt langs Old Sarum. Het weer was erg lekker en dus zijn we daarna via het Town Path en Harnham naar de Cathedral gelopen. En toen natuurlijk lekker Engels een cream tea gedaan. Op het rondje terug door de winkelstraat hebben we nog lekker even geshopt (!). Ja, dat bleek dus best te kunnen met de beide heren. Ik mocht lekker de India Shop in en de Cargo Shop en heb toen mooi twee nieuwe kussens voor op de bank gescored. Dick mag vaker komen, hij heeft een erg goede invloed op het shop-tolorantie-level van Patrice, hahaha. En 's avonds hebben we natuurlijk een Takhdir gedaan. Lekker indian van de afhaal-bengaal.

Toen Dick weer vertrok op zondagmorgen richting Dover, was het op zondagavond de beurt aan Wietske. Zij kwam eens even de vorderingen van mijn proefschrift doorspreken en kijken waar ik werk. Maandag is ze een dagje mee geweest naar Wessex en 's avonds hebben we een bezoekje gebracht aan Sheila in Southampton. Daar was ook een oude bekende van Wietske, Jennifer. Nou, en waar maak je archeozoologen nou blijer mee dan met een zakje onbekende vogelbotjes? Geen idee. En dus werden ze in no-time geidentificeerd als zijnde een buizerd of een havik. En daarna hebben we ons heerlijk tegoed gedaan aan de hapjes die Sheila had klaargemaakt en mijn dadel-noten-honing cake. Moeten we eigenlijk vaker doen!

Onze gasten viel wel op dat Engeland toch wel een beetje anders is dan Nederland. Vooral de kleding van de eilandbewoners viel Dick nogal op: minstens 20 jaar al uit de mode en dan al die dames met blote buiken en veel te laag uitgesneden topjes die de hangpieperbegonia's zo lekker vrij laten bungelen...! En er kan hier natuurlijk niks ten goede veranderen. Dingen gaan nu eenmaal al eeuwen zo, dus waarom zou je? Daar hebben wij echt aan moeten wennen. Het niet willen veranderen (al zien ze daar best de voordelen van!) en het veel lagere werktempo. Nou lijkt dat laatste best relaxed, maar het blijkt in de praktijk toch best wel moeilijk te zijn om over elk klusje twee-keer zo lang te doen.

Gister zijn we na ons gebruikelijke rondje markt en Sainsbury's en het afleveren van taart bij St Michael's, naar Southampton geweest. Daar kwamen we wel vaker voor ons werk (Sheila woont er), maar we waren er nog nooit de stad in geweest. Het is namelijk net zo'n stad als Rotterdam: een platgegooide haven met dank aan de Oosterburen. Alleen staat in Southampton nog de helft van de stadsmuur overeind en da's erg leuk. Die kan je helemaal langs lopen en onderweg staan hele leuke borden met het verhaal van de stad verteld door personages die ooit echt geleefd hebben. Nu is Southampton voorheen het saxische Hamwic geweest en daarvoor was het een Romeins Castellum. Alle drie lagen op een net iets andere plek: makkelijk voor ons archeologen! We hebben ook een kijkje genomen in het museum. En wat schertst onze verbazing? Daar hebben ze een beeld van de Nubische farao Taharaq! Ze weten niet hoe het beeld er zo verzeild is geraakt. Waarschijnlijk door een 18de of 19de eeuwse handelaar/verzamelaar. Maar leuk is het wel. Er zijn maar heel weing beelden van deze donkere farao's van de 25ste dynastie.

Na de stadsmuur en het museum zijn we lekker gaan shoppen. Er zijn maar liefst drie grote overdekte winkelcentra is Southampton en die hebben we alle drie met een bezoekje vereerd. Bij East heb ik twee hele mooie blouses gekocht voor van het zomer en bij een discountwinkel voor beddengoed hebben we een leuk nieuw dekbedovetrek gekocht. En Tries heeft zich kranig gehouden tijdens al dat kapitalistisch geweld. Maar dat wil ook wel als je hem op tijd wat te eten geeft: baquetje hier, wat proeven bij een marktkraampje daar, een pastry hier etc.!

Zo, nu zijn jullie weer helemaal bij! Nu kan ik opgelucht en met een schoon geweten gaan bellringen (en daarna naar Bird & Carter natuurlijk voor een dubbelstukje baklava!).