Laba diena!

't Is weer even wennen om weer het grootste deel van de dag Engels te spreken na twee weken Litouwen. Want, in tegenstelling tot wat onze reisgids vermeldt, ze spreken er geen Engels of Duits. Dat werd dus een spoedcursus! Het was overigens niet het enige foutje in de gids... Ook de warm hospitality hebben we niet kunnen ontdekken, maar daarover later meer. Laten we lekker afgezaagd bij het begin beginnen. Hoe kwam het echtpaar Grimm/de Rijk nu toch in Litouwen verzeild; 't Solse Gat is toch ook prachtig!? Ja, maar daar in het bos bij Drie werd nu eenmaal geen congres over zieke beestjes gehouden (animal palaeopathology voor ingewijden). Het congres werd namelijk door de Veterinaire Academie van Kaunas georganiseerd. Nu, alleen te gaan vliegen voor drie dagen congres, leek ons een beetje zonde. Dan maar twee weken vakantie opnemen!

Ryanair vliegt rechtstreeks op Kaunas vanaf Stansted, dus dat was mooi meegenomen. Het feit dat je voor een prikkie vliegt, zorgt er wel voor dat je het een en ander aan ongemak wat reistijden betreft im Kauf moet nemen. Wij waren dan ook zeer verbaasd dat onze medereizigers van de 7.00u 's morgens vlucht op zaterdagavond zo goed als allemaal een matje bij zich hadden... En ook slaapzakken bleek later.... Er waren namelijk veel te weinig stoelen. En dus lagen de mensen rijen dik voor het grote panorama-raam te slapen! Een weet voor de volgende keer. Na een slapeloze nacht onder een overhangend reclamebord en op een bedje van Wessex PPE (Personal Protective Equipment = je jas), mochten we eindelijk het vliegtuig in. Bij het in-checken werden we al direct voor Litouwers aangezien; we waren waarschijnlijk ook de enige andere Europeanen aan boord. Dit had bij ons natuurlijk al een alarmbelletje moeten laten afgaan...

Na ruim twee uur vliegen, rolden we in Kaunas het vliegtuig weer uit. We werden in de Middle of Nowhere door de mensen van wie we het appartement hadden gehuurd, afgehaald. Zwijgend reden we naar het appartement: deze jongen spak geen engels. Er zouden er nog vele volgen. Meteen maakte Kaunas een bekende indruk: Ossi-charme pur. Een hoop vervallen Plattenbauten aan de horizon en zoveel gaten in de weg dat de spaarzame vering van de voor-zondvloedse Renault er ook niets meer aan kon verzachten. Eenmaal in ons appartement in het centrum van Kaunas, was ons ook veel vertrouwd. Vooral de schimmel op de muren, die hebben we immers aan de Middleton Road ook! Het was een lekker ruim appartement met woonkamer, slaapkamer, badkamer en keuken. Best mooi, maar eens gebouwd en ingericht; nooit meer onderhouden. En als zelfs Tries opmerkt dat er wel een doekje door mag, dan snapt u het wel! Het eerste wat we dan ook deden was een rondje rond ons huis richting de hoofdstraat en op zoek naar een supermarkt voor een fles of twee van het gruwelijk effectieve spulletje genaamd Cillit Bang.

Kaunas bestaat uit een oude stad gelegen op een landtong waar de rivieren de Nemunas en Neris samenstromen. Het nieuwe gedeelte ligt daar omheen en daar stond ook ons appartement. Het is een grote industriestad met zo'n 400.000 inwoners. Het nieuwe deel heeft een brede winkelstraat met een lengte van 1621 meter. En aan het einde staat de kerk van St Michael de aartsengel. De eerste van een hele reeks; ze staan letterlijk op elke straathoek. Doordat Litouwen historisch gezien "innige" banden heeft met Polen, zijn ze hier katholiek. De overige baltische staten zijn gereformeerd.

Vlak achter ons huis bevond zich het solidarity square met het monument om de 'heroes who perished in the fights for independence' te eren. Ja, het is een zeer nationalistisch volkje! Zo, dat is het voor nu. Stay tuned for more tales from the Wild, wild East!