Van Benidorm naar Southampton

Een vreemde titel, niet waar? En in deze tijd van het jaar zou de omgekeerde richting ook veel meer op z'n plaats zijn. De afgelopen dagen konden we niet zonder regenkleding de deur uit en dan is het nog afwachten of je droog overkomt. Want we zitten hier in Engeland. En wij gaan op de fiets naar het werk. Dat is op zich al een hele belevenis, maar als het regent en het daarbij ook nog donker is, nou dan kan je je lol op. Dan lijken namelijk nog meer Engelsen dan normaal de blikopener te hebben gevonden en in het blik te stappen. En deze ingeblikte personen zijn zo gefrusteerd door de regen dat ze het liefst direct op plaats van bestemming willen zijn. Een manier om dat te bereiken is door a. heel snel en b. rücksichtslos te rijden. En dat heeft natuurlijk consequenties voor ons fietsers: a. probeer geen haast te hebben, want je weet nooit waar je volgende Begegnung met een auto zal plaatsvinden. Die ontmoeting is meestal heel onverwacht, bijvoorbeeld uit de uitrit direct voor je, of hij komt van achter en slaat direct voor je af, of van voren en probeert bij een straatbreedte van 2 m toch nog even langs je te gaan; bij volle snelheid natuurlijk. Jes had vandaag het geluk deze laatste variant te mogen uitproberen. b. kijk uit voor plassen. Nee, natuurlijk niet voor de plassen waar je als fietser doorheen moet, maar voor de plassen waar de auto's doorheen gaan. Als je namelijk gelijk met een auto langs zo'n plas rijdt, dan krijg je een leuke douche. En bij een fietspad-breedte van 1,00-0,30 m valt er niet veel uit te wijken...

Tot zover deze uitwijding over het weer. Terug naar Benidorm. Dat ligt in Spanje en wie komt er ook al weer uit Spanje? Juist ja, Sinterklaas met al zijn Pieten. Via het internet mochten we zien hoe Sint met de boot in Nederland aankwam. Maar wij zitten in Engeland! Dus geen Sint. Geen pepernoten in de schoen bij de pas geveegde schoorsteen. Gelukkig heeft de Goedheiligman ons toch bedacht door een pakket op te sturen. Dank U Sinterklaasje!

Als tegenprestatie proberen we Sinterklaas hier in Engeland te promoten. Gisteren hadden we de Nicholas-party met de bell-ringers van Sarum St. Martin's. Dat was heel gezellig. We werden iets na zeven uur 's avonds opgehaald door Mary, wat heel prettig was omdat het voor de verandering maar weer eens regende. We gingen eerst naar St. Martin's om de buurt wakker te luiden. En daarna naar het huis van onze tower-captain Jackie. Zij had een hele boel klaar gezet en wij voelden ons een beetje schuldig omdat wij niets mee mochten nemen. Daar hebben wij ons niet aan gehouden en voor de ploeg een hele banketstaaf uit het sinterklaaspakket meegenomen. Die is in goede aarde gevallen en wij kregen de opdracht Sinterklaas te informeren dat er daarvan volgend jaar best wel wat meer van in het Klaaspakket mogen zitten... Voor de rest hebben we enorm zitten snaaien van pastei-achtige dingetjes en minced pies. Als klap op de vuurpijl had de toren ons nog met geschenken en een gedicht bedacht. Jes kreeg een enorme Toblebone. Dat is de gebruikelijke driehoekige Toblerone in de vorm van een bot. Die overigens heel erg lekker was. Ja was... Ik kreeg een origineel Nigeriaans potje met gouden (chocolade) munten. Een echte schatvondst dus. En dit was het gedicht:

St Nicholas again

(by Mary Crane)

Last year began a custom

Among the ringers here

To celebrate St Nicholas

With all our friends so dear.

A "Netherlandish" custom

We want to make our own,

Aided by "Patrice-the-pot"

And "Jessica-the-bone".

We have to write a poem

To help them celebrate

As well as having edibles

Upon this festive date.

O.K. We'll start with Jessica

She always spoke so well.

But now she's even better

At the language known as "bell".

Ask her what "stand" means and she says

"I haf to stop my bell".

Ask her to "hunt" and she replies

"I can do dat as vell".

When Wessex send Patrice away

(Which they do quite a lot)

He misses practice, then he moans

"My ringing's gone to pot".

But still he needn't worry.

He actually does well.

He changes places and he hunts

And - most times - stands his bell!

Thanks to Patrice and Jessica

For introducing us

To celebrations on this day

Of good St Nicholas.

So festive wishes to you both.

We're glad you came to stay

And join our merry little band

Of ringers here today.

Na afloop werden we weer netjes thuis gebracht. Dit keer door Margarete in haar tot kerstboom omgetoverde automobiel. Ik heb ondertussen al in een heleboel voertuigen gezeten maar nog nooit in eentje met een kerstboompje met lampjes op het dashboard, klokjes aan het plafond en slingers en takjes aan de binnenkant langs de ramen. Een soort huiskamer zo te zeggen.

De Toblebone en de pot met gouden munten waren overigens niet de eerste geschenken die we met Sinterklaas hebben gekregen. Een paar dagen eerder had ook Wicht (jullie weten wel, de aangelopen driekleur-poes) ons iets gegeven. Er lag namelijk een jonge rat op de keukenvloer. En Wicht was er best trots op. Ik heb haar hartelijk bedankt, de rat op een stuk karton geschoven en over de muur gegooid. Nee, niet de muur met de buren (hoewel hij daar niet eens zou misstaan, waarschijnlijk komt het beestje daar ook vandaan), maar de muur naar het grasveld achter het huis. Wicht heet trouwens Tilda, is drie jaar oud en woont een paar straten verderop. Jes heeft een paar dierenartsen opgebeld met de vraag of iemand een kat miste. Dat was niet het geval maar ze kon wel even langs komen om te kijken of het beestje misschien gechipt was. En dat was het geval. Jes heeft Wicht/Tilda netjes naar de eigenaar terug gebracht, die heel blij was, maar de kat zelf was dat niet zo. We verwachten haar binnenkort wel weer terug te zien... Stimpy was trouwens ook heel erg blij...