Dat was effe schrikken afgelopen donderdag. Stimpy wilde niet opstaan om te komen eten. Nou, da's heel vreemd! Normaal heeft hij z'n voer al bijna op voordat het in z'n bakje zit. Toen hij eindelijk wel van het bed afkwam, viel die steeds om... Hmm, doet 'ie normaal ook nooit. En tot overmaat van ramp verstopte hij zich eerst onder de bank en toen onder het bed. En als je hem aan wilde raken, begon 'ie te grommen. Dan maar met Wessex een thuiswerkdag organiseren en een afspraak met de dierenarts maken. Het ging hem zienderogen slechter. Het enige wat er nog inging waren stukjes kaas. En zelfs die moest je erin stoppen, halen ho maar. Zelfs Woezel veruilde de gebruikelijk haal voor een lik.
Eenmaal bij de dierenarts bleek dat z'n nieren bijna niet meer functioneerden (totaal uitgedroogd) en vreesden we het ergste. Hij kreeg drie spuiten en moest voor de volgende ochtend zijn opgeknapt. Ik 35 pond armer en een nieuwe afspraak voor de volgdende ochtend. Dagje vrij regelen met Wessex dus maar. De rest van de dag heb ik Stimpy zowat verzopen: kattemelk, water over z'n eten, yoghurt etc. Het beest kreeg echt de pest aan mij... Na een half dagje watergeven, begon hij alweer met Woezel te vechten. Alles weer in orde dus. Dat vond de dierenarts de volgende dag ook. Toch nog maar weer drie spuiten erin en ja hoor, ik weer 35 pond armer!
Geen idee waarom Stimpy zo met het hiernamaals flirte. Hij weet inmiddels allang hoe z'n leven na de dood eruit gaat zien (Woezel ook trouwens). Ja, daar kun je maar beter eerlijk over zijn. Eerst gan ze een paar maanden de grond in. Dan worden ze schoongespoeld. Onderdeeltje per onderdeeltje van een nummertje voorzien en dan de la in. Niks zo leuk als zicht op de eeuwigheid in een la van een vergelijkingscollectie! Ook iets voor u?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten