Quality Time

Zo even in het weekend op-en-neer-crossen is toch wel wat vermoeiend... Het duurt ongeveer 12 uur met een bestelbusje (anders kregen we de laatste dozen niet mee) van deur tot deur. En wij zijn natuurlijk ook geen 21 meer... haha. Dus hebben we WeightWatchers en bellringing maar even gelaten voor wat het was en heerlijk uitgeteld op de bank Friends zitten kijken. Kopje thee met scones en clotted cream (ik alleen een hapje, Patrice de rest) erbij, voetjes op de poef, beiden een kat op schoot; zo stel ik me later het leven in een bejaardenhuis voor... Relaxed man! Om negen uur al eens gevraagd of we niet naar bed zouden gaan en toen toch besloten nog maar een aflevering te kijken zodat het tenminste aangenaam 10 voor half tien zou worden... Toen konden we eindelijk naar bed. We hadden gister Woezel op de douche en Stimpy in de keuken opgesloten, maar daar ze zo, min-of-meer vredig, saampjes op de bank lagen; kreeg Patrice gewetenswroeging en vond dat ze wel samen vrij door het huis konden lopen. Het kattenluik gaat dan wel dicht (ze gebruiken beiden Woez' bak) want hoewel Woezel niet schijnt te snappen hoe het ding werkt, vertrouwen we hem toch niet helemaal. Vervolgens waren de katten helemaal happy: Stimpy rende naar boven om het beste plekje (mijn hoofdkussen) op bed te bemachtigen en Woezel ging eens kijken of er nog wat te eten viel. Vroeger at Woezel partout geen zacht voer en Stimpy absoluut geen brokjes: moet je nu eens kijken! Daarna kwam Woezel ook naar boven en ontdekte dat er voor hem geen plaats meer was in de herberg... pardon, op bed. En dus verkoos hij de stoel bij het raam. Toen daalde er een vredige rust over de bewoners aan de Middleton Road nummer 7. Tot...: vijf minuten voor zes ik ruw uit m'n slaap werd gewekt door Woezel die op het nachtkastje naast me was gekropen en nu druk bezig was m'n aandacht te trekken. Dat had 'ie beter niet kunnen doen. Biologische bewegingsmelder Stimpy (die nog steeds op m'n kussen lag) liet met een luide grom en wat gesis weten dat de breedte van mijn hoofd wat hem betreft toch net iets te dichtbij was... Scheelt weer: morgen hoeven we de wekker niet te zetten!