Stakkers

Deze titel is op meerdere personen van toepassing. Ten eerste op ons. Jawel, het is zaterdag morgen en we moeten aan het huis klussen. Het eerste wat er gedaan moest worden, was het recht zetten van de klerenkasten in de slaapkamer. We wonen namelijk in een oud huis. naar mijn idee ergens uit de jaren 20, volgens onze collega Jörn echter, stammen deze huizen uit de 19e eeuw. Daarmee is dit huis het oudste waarin we tot nog toe gewoond hebben. Een consequentie daarvan is dat alles scheef is. Ook de slaapkamerkasten staan scheef. Onder staan ze tegen de muur, bovenaan zit zo’n 7-10 cm speling en ook naar de zijkant loopt het alles behalve in een rechte hoek. Tijd dus om daar wat aan te doen. We hadden bedacht dat een vloertje onder de kast misschien wel een goed idee zou zijn. Die vloer zou dan gemaakt worden van de kast die we uit de keuken hadden gesloopt om plaats te maken voor de koelkast. Op die manier zouden we twee vliegen in één klap slaan: én de kasten in de slaapkamer zouden in verhouding tot de rest recht staan én de keukenkast was netjes weggewerkt. Dit idee werkte tot een bepaalde mate. De slaapkamerkasten staan nu min of meer recht maar we konden er niet de hele keukenkast onder werken. De rest daarvan hebben we op onze niet-begaanbare zolder weggewerkt (je kan alleen op 5 cm brede balkjes lopen die zo’n 60 cm uit elkaar liggen; daartussen zit stro en stucwerk...). Het was nog een heel karwei om de zijkanten van de kast (ca. 2,0 x 0,7 m) door het kleine zoldergat te krijgen zonder met hoofd en handen klem te komen zitten, maar daarna ging het goed. Door het vele vet dat nog op de kast zat, gleed het hout goed door.
Na ook de bijkeuken te hebben opgeruimd, zijn we op de fiets gesprongen om naar Heale Garden voor een cream tea te gaan. Fietsen is een belevenis in dit land, zeker na een week te zijn meegereden naar de opgraving in Poundbury bij Dorchester. Het is schrikbarend hoe er gereden wordt en het aantal keren dat er “f*** cyclists!” wordt geroepen is ook niet meer op één hand te tellen. Dat blijft wel in je achterhoofd als je hier gaat fietsen. Het was nu echter zaterdag en relatief rustig. Het verkeer hield rekening met ons en de rit was best ontspannend. In een half uurtje waren we op de plaats van bestemming. Er was echter geen cream tea. Vreemde lui die Engelsen. Zou je denken dat ze hier te pas en te onpas thee met scones drinken en eten, hebben ze dat niet eens! Maar goed, het weekend is nog lang en ergens zullen ze toch wel scones hebben.Daarna verder op de fiets, heuveltje op en heuveltje af. Tot we bij een heuveltje van 16% (naar beneden) kwamen. Dat werd me toch een beetje te gortig. We hebben de fietsen tegen het hek bij een grote grafheuvel neergezet en zijn verder gaan lopen. Engeland, het land van de wandelaars, je komt er dus niemand tegen. Ja, paarden, heel veel paarden. Aaiend en voerend kwamen we teneinde op een plaats waar nog meer grafheuvels te zien waren. Eerst vijf toen zeven, toen elf. Behoorlijke dingen. En toen, plotseling, dook tussen de grafheuvels aan de rand van de heuvelrug Stonehenge op. Een fantastisch gezicht, stralend in de zonneschijn. Toen we verder liepen konden we Stonehenge helemaal zien liggen, met de motorway ervoor en touristen als mieren er omheen. Stakkers. Zij moesten £8,00 of meer betalen, terwijl wij wel het mooiste uitzicht hadden!

Patrice