Daar is ie dan, de zee!

Het was al een hele tijd geleden dat we de zee gezien hadden en dat hebben we dit weekend ingehaald. Jes begon al weer kriebels te krijgen en wilde er dit weekend beslist op uit. Daar had ik niets op tegen, hoewel ik de hele week al in de regen in Chatham had gestaan. Ik hoor jullie al denken, Chatham, waar ken ik dat van? Wel, daarvoor moeten we even terug in de tijd. In 1666 (in Engeland zeggen ze 1667) heeft admiraal De Ruyter daar de Engelse vloot vernietigd. Voor onze opgraving gaan we helaas niet zover terug. Wij doen aan industriele archeologie en bekijken de overblijfselen van de 18e eeuwse bassins voor het "uitsuikeren" (seasoning) van het hout en de zaagkuilen.
Zaterdag was een droge dag maar er was een hoop regen voorspeld. Dus wij, na op de markt te zijn geweest en onze prijs, gewonnen bij ons zaterdag-koffie-met-taart-adres, te hebben opgehaald (een super de luxe organiser), met plu op weg naar het station. Daar aangekomen moesten we wachten op onze vertraagde trein richting Southampton, wat de rest van de reis door gemiste aansluitingen een stuk langer maakte. Van Southampton reisden we naar Brockenhurst alwaar we op het boemeltje naar Hinton Admiral moesten wachten. Brockenhurst ligt in het New Forest en er worden fietsen bij het station verhuurd. Aangezien we toch minstens 40 minuten moesten wachten, zijn we daar maar gaan kijken. Tot grote vreugde van Jes verhuurden ze ook tandems. De dames van de verhuur waren zo vriendelijk om mij te laten "proef-draaien" om te zien of ik erop zou passen. En dat ging. Het is enorm wennen met zo'n lang ding maar de komende weken zullen we daar zeker een keer een tandem huren om het New Forest te verkennen. Die belevenissen houden jullie nog van ons te goed.
Wachten. Sandwich uit de stationsrestauratie gehaald. Manderijn gegeten. wachten. Boemeltje in. Rijden. Station. Nog een station. Hinton Admiral. Een stationnetje in het niets, gelegen aan een relatief rustig weggetje. We wilden naar Highcliffe Castle, een touristische attractie die volgens de website van het kasteel vanaf het station Hinton Admiral te voet goed te bereiken was. Nu bestaat het principe van een weg dat je van A naar B komt. Begin je ergens in het midden dan weet je niet aan welke kant A of B ligt. In Hinton Admiral was geen enkel bordje te vinden dat ons de richting van het kasteel wees. Dilemma: gaan we naar links of naar rechts? We kozen voor links, kwamen bij een grote weg en vonden een bordje richting Highcliffe. Die volgden we en kwamen na bijna een uur lopen in Highcliffe aan alwaar we eindelijk een plattegrond vonden. Daaruit bleek dat we bij het station beter rechts af hadden kunnen slaan, maar weet dat maar eens zonder een enkel bord!


De erker in het linker hoofdgebouw komt uit een Frans kasteeltje in de buurt van Rouen. In de kamer waar de erker zich oorspronkelijk bevond, is in de 16e eeuw Antoine de Bourbon gestorven. De kamermeisjes in Highcliffe Castle wilden hier niet stoffen omdat het er spookte... De lijst rond de deur in het rechter hoofdgebouw bevond zich oorspronkelijk rond de haard in het Franse kasteel. Er staat een tekst in de balkonade tussen de twee hoofdgebouwen die grof uit het latijn vertaald de loftrompet steekt over het feit dat het zo fijn is anderen te zien werken...

Highcliffe Castle is een bouwsel uit de 19e eeuw in romantische stijl met een heleboel elementen die uit een Frans kasteel en kerk zijn gehaald. Na de koffie en thee met hartige hap in de tearoom er naast, kregen we rondleiding door het gebouw. In 1950 heeft de adelijke eigenaar het gebouw afgestoten en het aan de gemeente verkocht. Aannemers wilden het gebouw afbreken omdat het op een markant, dus duur punt staat. Het was dus niet verwonderlijk dat er kort daarna brand uitbrak... Aangezien het gebouw echter op de monumentenlijst staat, mocht het niet worden afgebroken - tot groot verdriet van de aannemers. Pas in de 90er jaren werd begonnen het gebouw te restaureren, iets waar ze nog steeds mee bezig zijn. De rondleiding ging ook door het gewoonlijk niet toegankelijke, nog te restaureren deel van het kasteel. We moesten een eigen-risico formulier ondertekenen en een helm dragen want "het was gevaarlijk, ongelijke vloeren enz." Die ongelijke vloeren bestonden uit af en toe een trede en iets echt gevaarlijks hebben we niet gezien. Die Engelsen zijn echt gek op health and savety.



Na de rondleiding en een tweede versterkende hap in de tearoom hebben we een wandeling langs het water gemaakt. Het was mooi het water weer te horen. Er was geen zand- maar een kiezelstrand. En een enorme branding. Je hoorde de kiezels rollen als het water zich terugtrok. Er stond een stevige wind en de voorspelde regen liet netjes op zich wachten. Na een stevige tocht over het strand liepen we via de nu bekende korte route naar het station terug en konden na 3 minuten wachttijd in de trein naar Brockenhurst stappen. De treinreis ging voorspoedig en we hoefden alleen in Southampton lang op de trein te wachten.