Mouse of destruction en andere verhalen

Ja, die muis komst straks pas; eerst even braaf verder lezen. Afgelopen weekend was hier een lang weekend vanwegen de zomer-bank-holiday. Nou, die zomer hebben we hier dit hele jaar nog niet echt gezien... Maar goed, mag de pret niet drukken. Op zaterdag zijn we naar Bath geweest. Wel met wat vertraging, want de kaartjesautomaat wilde de pinpas niet herkennen. Wij naar de bank, want we dachten dat dat aan de blokkering van de pas door Tries lag, eerder die week (zie een blogje terug). Nee, bleek aan de kaartjesautomaat te liggen. Wij dus maar extra cash uit de muur getrokken. Het plan was om eerst een stuk te gaan wandelen rond Bath, dan lekker te gaan eten en tot slot twee uurtjes bijkomen in het beroemde water. Nu weten wij dat plannen tricky is op dit eiland, maar optimisten als wij zijn...

De wandeling begon leuk. Naar het begin van de Skyline Walk lopen ging via de vele kanalen die Bath rijk is. Leuk met bootjes en sluisjes en lekker in de zon. Eenmaal het punt gevonden, konden we aan de eigenlijke wandeling van 10 km beginnen. Kaartje en beschrijving erbij; wat kan daar nou mis gaan... Het bleek al gauw dat de Engelsen zelf de route behoorlijk mijden want hij was totaal overgroeid met brandnetels en bramen. Gelukkig waren we hierop voorbereid en dus van top tot teen ingepakt. In het begin kwamen we ook nog met enige regelmaat pijltjes tegen die we moesten volgen. Volgens de routebeschrijving was de wandeling heel goed aangegeven met deze pijltjes... Maar al gauw waren we ze kwijt. En toen zijn we dus ook verkeerd gelopen. We hebben maar ongeveer de helft van de route gezien. Die was wel mooi en ging door de bossen rondom de stadskern van Bath met prachtig uitzicht over de stad. Ook kwamen we langs een klein nepkasteeltje uit de 18de eeuw; meer een soort decorstuk. Af en toe was het flink klimmen, want Bath ligt in een dal. De vergezichten over het omringende platteland waren ook spectaculair. Maar wij waren inmiddels stik chagerijnig en wilde nog maar een ding: High Tea.

Op naar ons favoriete plekje: Hands Tearooms (http://www.handstearoom.co.uk/). De High Tea bestaat daar uit: thee/koffie naar keuze, sandwhich naar keuze, scone met cream en jam, cup cake, brownie en luxe chocoladekoekje. Daar ben je wel even zoet mee. En omdat we jullie ook wat gunnen, hebben we er een foto van genomen!

En daarna was het puur genieten in het 33,5 graden warme water van het Bath Spa (http://www.thermaebathspa.com/). Heerlijk! Vooral de waterfall shower is bij mij favoriet. Maar de steamrooms zijn ook heel lekker en het uitzicht op de abbey vanaf de rooftop pool is ook niet verkeerd. Zelfs Tries houdt wel van Bath Spa. Je kunt er tenslotte niet zwemmen...

Onze vrije maandag hebben we doorgebracht op Wilton House (http://www.wiltonhouse.com/). Vanaf Salisbury is dat een uurtje lopen langs een mooie weg. Alleen het laatste stukje is effe lastig; als je tenminste niet platgereden wil worden bij de Earl van Pembroke op de stoep. In de voormalige manage van het landgoed is een film over de geschiedenis te zien en zijn de wasserij en een Tudor keuken nagebouwd. Het eigenlijke huis staat vol met antiek, antieke sculpturen en kunst. Vooral de antieke sculpturen zijn een must voor iedere klassieke archeoloog. De Earl heeft meer echte beelden dan het RMO. Wel jammer dat er verder geen uitleg bij staat en dat alles als kunst wordt gepresenteerd. Dan mis je toch wel de context. Wat mij betreft wordt het tijd dat de Earl ze aan het British Museum kado doet. Samen met de romeinse sarcofagen en steles. Ruimt lekker op.

De prenten en schilderijenverzameling mag er ook wezen. Holbeintje hier, Italiaanse meester daar, Rembrandtje en daartussen natuurlijk de echte winters van Brueghel en de bootjes van Van derVelde. Bovendien heeft de Earl de grootste verzameling Van Dycks. En de kamers zelf mogen er ook zijn. Na het huis, was het tijd voor een rondje door de tuin. Daar staan vooral kolossale bomen met mooie silhouetten. En er is een rozentuin met rozen die heel lekker ruiken. De Japanse watertuin mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Al met al een geslaagd dagje uit!

En dan nu het verhaal van de muis. Kom ik vanmiddag thuis na een dag hard werken. Plof op de bank met een artikel over bewerkt bot uit Hongarije; hoor ik steeds een raar geluid. Nadat ik het artikel uit had, ging ik maar eens op onderzoek. Zit de kat voor een van de keukenkastjes. Wolkjes meel ontsnapten via de kier tussen het kastje en het deurtje. En weer dat rare geluid. Kastje voorzichtig opengetrokken en daar een enorme chaos aangetroffen. Ook schoot er iets weg. Stimpy door het dolle heen. De muis had eerst maar eens het volkoren zelfrijzend meel uitgeprobeerd, toen de linzen, ook de suiker en de bloem en dan natuurlijk nog de mungbonen. Van vreugde had de muis maar even over het volkorenmeel gepiest... Ik m'n ouders bellen; die hebben tenslotte wel vaker muizen gehad. Nog tijdens het telefoongesprek keken mij twee guitige oogjes van onder het keukenkastje aan. Echt met zo'n blik van "kan het deurtje dicht, dan kan ik in rust verder eten"...

Inmiddels zijn alle aangeknaagte etenswaren weggegooid en zit al het andere in muisdichte bakken en blikken. Het gat in de achterkant van het kastje voor de hoofdkraan is vakkundig dichtgestopt, dus muis heeft het nakijken. Stimpy blijft het een leuk kastje vinden!