Avontuur met een snaveltje

Afgelopen zaterdag was een dag van uitzonderingen. Positieve uitzonderingen wel te verstaan, maar dat is iets dat de trouwe lezers van dit blog waarschijnlijk al direct begrepen hebben. Standaard heeft alles hier namelijk een negatieve zijde. De eerste uitzondering betreft het weer: voor de verandering was het eens een keertje mooi. De weersverwachting had op vrijdag nog over bewolking met korte, zonnige perioden gesproken, maar dat bleek op zaterdag meer zon met hier en daar wat wolken te zijn. Dat deed het gemoed goed.

Jessica wilde weer een keertje weg en had een uitvlucht naar de Hawk Conservancy in Andover gepland. Andover ligt relatief dicht bij Salisbury en is met de trein makkelijk in zo’n 15 minuten te bereiken. Bij de conservancy zelf is het moeilijker te komen. We hadden de mogelijkheid om eerst 10 minuten naar de dichtstbijzijnde bushalte te lopen, dan 15 minuten met de bus te gaan en vervolgens nog zo’n 10 minuten naar onze bestemming te lopen. Of we konden een taxi nemen. We hebben de laatste optie maar genomen en waren binnen 10 minuten daar waar we wilden zijn.

Volgens de website van de Hawk Conservancy kon je bij hun de hele dag bezig zijn. Nou, daar hadden wij natuurlijk onze bedenkingen over. Maar het was waar. Ongelogen. Het was de beste attractie, als je het zo mag noemen, die we tot nu toe in Engeland bezocht hebben. Het was er schoon, het personeel hulpvaardig en enorm enthousiast (!) over het werk dat zij deden. Voor degenen die niet weten wat een hawk conservancy is, dit is een opvangcentrum voor roofvogels. Bedreigde soorten die bij de douane in beslag worden genomen, kunnen hier opgeppeld worden, net als gewonde en andere hulpbehoevende roofvogels. De gangbare soorten worden daarna weer uitgezet, de zeldzamere exemplaren blijven in het centrum.

In volières van verschillende groottes zaten uilen, gieren, valken en wat dies meer zij. Er was een programma voor de hele dag. Eerst werden reigers en valken gevoerd op een groot stuk open land. Je zat in een houten barak en kon via luikjes naar het voederen kijken. Dat was eerlijk gezegd niet zo bijzonder. Iemand liep met een emmer met weet ik wat naar het midden, schudde de emmer leeg en liep weg onder het luiden van een bel. Twee valkjes kwamen er op af en een hele bende reigers. Dat was best een leuk gezicht, al die reigerkopjes boven het gras en struikgewas. Vervolgens was het voederen der gieren aan de beurt. Die kregen grote stukken vlees. Daar wil je niet tussen zitten als ze aan het grote hakken en zagen beginnen! Het vlees was in een mum van tijd van het bot gepikt. Het derde programmapunt was de vliegshow van enkele kleine roofvogels. Er was een valkje dat meer rende dan vloog en dat een heel parcours af ging waarbij hij zijn eten onder stenen, potten en van een waslijn haalde. Dan toonden snelvliegende vogels met kromsnavel hun kunnen door aas aan een rondslingerend koord te grijpen, en er was een rennende secretarisvogel (een soort struisvogel zeg maar, maar wel eentje die kan vliegen). Als afsluiting was er een dwerguiltje, dat je op je hand mocht houden, en een race tussen vijf Indian running ducks. Zij moesten van de ene kant van het veld naar een kom sla aan de andere zijde rennen.

Vervolgens hebben we een broodje gehaald bij het restaurant en hebben dat genoeglijk in het zonnetje opgepeuzeld. Op naar de vierde show. Dat was de vliegshow van de grote roofvogels. Zeearenden en gieren kwamen onder andere aan bod. We zaten op een tribune en op een gegeven moment vlogen de gieren van de ene kant van die tribune naar de andere kant. Er werd ons gezegd dat als je dacht dat zo’n vogel tegen je aan zou vliegen, die vogel ook echt tegen je aan ging vliegen en dat je dan beter weg kon duiken. Ook in zittende positie ben ik best lang en duurt het even voor ik onder ben en heb dan ook een paar keer vleugels tegen mijn hoofd gevoeld. Gelukkig niet de snavel! Optioneel was er daarna de mogelijkheid een valk op je hand te laten landen. Overbodig te zeggen dat we daar natuurlijk voor te porren waren. Je verwacht dan een aardig gewicht op je hand, maar zo’n beestje bestaat voornamelijk uit veren en weegt bijna niets.

Als laatste programmapunt was er nog een vliegshow met roofvogels die in een meer bosrijke omgeving opereren zoals uilen. Wat zijn die beesten stil zeg. Je hoort ze echt niet! En ook deze dieren vliegen recht tegen je aan als je niet tijdig bukt. Dat maakt het nog lastiger om ze te fotograferen, vooral ook omdat ze zo ongelofelijk snel zijn. Al met al was dit een uitermate geslaagd dagje uit.