Bijna vakantie

Na wat verontruste mailtjes, telefoontjes en kaartjes, bedacht ik dat het maar weer eens tijd werd wat op ons blog te publiceren. Geen zorgen dus, we leven nog (net aan)! Augustus was een drukke maand en September wordt voor ons zo mogelijk nog iets drukker. Eind Augustus had ik een conferentie in Groningen en daar bleek en passant mijn promotie toch nog niet geheel in kannen en kruiken te zijn. Een plechtigheid nog dit jaar zit er dan ook niet meer in. En da's een fikse tegenvaller gezien de tekst vorig jaar 29 december toch echt af was...

Inmiddels wordt er ook hard aan bel nummer 7 geknutseld. Deze bel werd al geluid toen de Spaanse armada verslagen was. Helaas zat er een scheurtje in de head stock (ophang-ding) en aangezien de 7de bel de op een na zwaarste is, kun je dat maar beter laten maken. Voor de Andre van Duin fans onder jullie: hij heeft een liedje waarin ze duidelijk vergeten hebben de bel te maken... Met veel pijn en moeite hebben de mannen van Whitechapel de bel uit de toren bevrijd en mee naar London genomen. De bel was een ietsiepietsie te groot voor de deur en dus hebben ze een stukje van de deurpost meegenomen. U weet wel, die zandstenen uit de vroege middeleeuwen...

Patrice is gisteravond laat naar Hüttenberg in Oostenrijk vetrokken. Lekker met de bus. 't Is een zuinig baasje en vliegen naar Wenen vond 'ie te duur. Nou, morgen tegen een uur of twee is hij op de plaats van bestemming, hoor! Maar dan heb je ook wel een hoop gezien: London, Dover, Calais, Brussel, Duitsland, Linz en dan Wenen. Daar nog effe vier uur met de trein en dan hopen dat een collega je inderdaad op gaat pikken voor de laatste kilometers naar Hüttenberg. En volgende week vrijdag alles nog een keer, maar dan in omgekeerde volgorde. Klinkt naar Spass met jubeltenen niet?

En als Tries dan volgende week vrijdag op z'n tandvlees tegen een uurtje of zes perron twee hier in Salisbury af komt strompelen, mag hij de volgende dag tegen een uurtje of twaalf 's middags hetzelfde perron weer op. Ja, hij gaat eindelijk naar Nottingham. Die incompetente medemensen hebben eindelijk, ruim zes maanden na de eerste startdatum, de contracten helemaal rond. Knap he? Bij Wessex vonden de meesten het heel jammer dat 'ie gaat en enkele kopstukken waren zienderogen blij dat ze hem kwijt waren.

Na een weekje Nottingham, maken we ons dan eindelijk op voor de vakantie: twee weken Syrië en Jordanië, here we come! Gelukkig denken ze in Nottingham met ons mee en hebben ze besloten dat Tries twee weken na terugkomst z'n eerste colleges gaat geven... Dat is om te voorkomen dat je je ontspant tijdens je vakantie. Want niet alleen is Patrice niet zo van de mondelinge presentatie (6x2 uur) het gaat ook nog eens over een onderwerp waar die niet zo veel van weet. Dat noemen ze nou kwaliteitswaarborg bij de Universiteit. Leuk he, archeologie!