She has risen...

Ja, en wel om 3.45 AM op eerste paasdag. En dat allemaal omdat ene Jezus van Nazareth zo'n 2000 jaar geleden niet het geduld kon opbrengen netjes in z'n graf te blijven liggen. Tja en dat leverde een wereldgodsdienst op met een hoop toeters en bellen. En een van die toeters is pasen. Nu had Patrice het ludieke idee de paasmis in de Cathedral bij te wonen. Ja, wat de wekker niet lukt, krijgt het bodempersoneel van God wel voor elkaar: Patrice die zonder morren heel vroeg opstaat! Eenmaal bij het westfront aangekomen, raakten we elkaar kwijt. Na enkele minuten bleek dat we allebei twee kaarzen hadden gehaald. En hoewel die dingen bij wijze van grote uitzondering gratis waren, besloten we daar maar niet meteen misbruik van te maken. Twee kaarzen terug naar het uitdeelpunt dan maar.
Na een tijdje gewacht te hebben kwam de stoet bodempersoneel met veel blingbling in beweging opweg naar de paasbrandstapel. Doordat het nog steeds erg duister was en het een beetje heiig was, leek het wel op een scene uit de kaskraker 'Bishops in the mist'. Het bodempersoneel deed even uit de doeken waarom we allemaal ook alweer zo vroeg waren opgestaan en toen werd het paasvuur aangestoken. De deuren in het westfront gingen open en met de paaskaars voorop liepen we allemaal de kerk in. Het was maar goed dat de paaskaars de enige kaars was die brandde, want Christenen zijn werkelijk heel galant als ze als grote groep door een smalle doorgang moeten...
Eenmaal binnen in de stikdonkere kerk werd met het vlammetje van de paaskaars alle andere kaarsjes aangestoken. Iedereen liep vervolgens naar het gedeelte onder de spire. Lekker naast die kreunende pilaren... Heel toevallig belandden wij bij de pilaar van de vrijmetselaarij... Voor de kerk hadden we al een boekje met de order of service gekregen: niet misselijk, maar liefst 21 bladzijden dik. Dat zou dus wel een latertje worden. De cantor zong vervolgens een paaslied van een kantje of vijf en af en toe moesten wij ook meedoen. Aan het einde van z'n latijn, pardon lied, bleek dat Jezus was opgestaan en maakte iedereen een hels kabaal. Er was zowaar iemand die een perslucht toeter had meegenomen... Het gebruik van het ding zorgde voor grote hilariteit bij de bisschop en de dean!
Na nog meer lezen en zingen was het tijd voor de doop. Nu dacht ik altijd dat de wederdopers een andere groep was, maar dat bleek niet geheel juist. Het bodempersoneel wapende zich met een bakje water en een olijftak en spetterde ons al gelukzalig glimlachend nat. Ik bedacht me zo dat het allicht een weekje gebouw schoonmaken scheelt! Tot grote hilariteit van alle gelovigen nam de bischop een hand vol wijwater en plensde het al grijnzend de cantor in z'n gezicht. Het deed me een beetje denken aan het einde van een Asterix & Obelix avontuur waarin het met de bart ook altijd slecht afloopt...
Bijna tijd voor het hoogtepunt van de dienst, maar eerst nog even de communie. En dan nu het absolute hoogtepunt: Handel! Lekker met z'n allen en een superenthousiaste organist 'U zij de glorie' zingen. Helemaal te gek! Ik stel dan ook voor dat we volgend jaar allemaal lekker uitslapen tot een uurtje of half tien, uitgebreid gaan ontbijten, de kerk verduisteren met gordijnen zodat de kaarsjes nog steeds beeldig uitkomen en dan effe twee keer het U zij de glorie zingen!
Na de dienst kwam de baas van de Cathedral op ons af om ons een hand te geven. June Osborne is de dean en wordt getipt als de eerste vrouwelijke bischop. Het hele spulletje inclusief bodempersoneel verplaatste zich naar de cloisters voor een glaasje champagne. Helaas wisten we niet dat je van te voren kaartjes had moeten kopen voor het gezamelijke ontbijt. Dat doen we dan volgend jaar maar. Hoewel, het was wel vroeg hoor! Een van de priesters stond nog even met ons in de cloisters te praten (o wat leuk, u ook hier? Ja. Woont u in Salisbury. Ja. Maar u bent toch oorspronkelijk niet van hier. Klopt, wij komen uit Nederland. O, wat leuk. Nou, de dienst zal wel een beetje anders zijn als dat u het gewend bent. Ja, bij ons is de paasmis 's avonds. etc.) en en passant biechte ze op dat ze blij was dat het maar een keer per jaar Pasen is; ze was van nature nog al een uitslaapster!
Best wel moe na een dienst van 2-en-een-half-uur en, na veertig dagen abstinentie, snakkend naar een stukje chocolade waggelden we naar huis. Daar aangekomen sneuvelde mijn paasei en vergreep Patrice zich aan een van de paasmuffins. En daarna kroop ik lekker m'n bedje in voor twee uurtjes welverdiende rust. We moesten tenslotte ook nog bellringen rond een uurtje of half elf!