Stukkie fietsen

Het was gister zulk mooi weer dat we besloten een stukje te gaan fietsen richting Alderbury en Downton. Op de kaart hadden we al eens zien staan dat er een ruine van een priorij, oude veldsystemen en een heuse motte moesten zijn. Nou ligt Downton maar een kilometertje of 12 van Salisbury en loopt de route langs de rivier de Avon, maar met al die heuveltjes (nee, lijkt niet op die kleine bultjes in het bos bij Harderwijk en ook de Posbank is redelijk vlak vergeleken met deze weg) en dus doe je er een goede 1.5 uur over. Sommige heuveltjes moet je gewoon lopen anders gaan je knieën er aan. De weg maakt ook een paar behoorlijke slingers rond het prive land van de een of andere rijke stinkerd (Trafalgar Park, Alderbury Park etc.). Wel hele mooie manor houses gezien onderweg. Om bijna jaloers van te worden. Bijna, want ik moet er niet aan denken dat ik alle 27 kamers zou moeten stofzuigen en Patrice is allergisch voor poetsvrouwen waarmee hij niet getrouwd is...



De ruine vonden we in het veld bij een boederij met paarden. Je kon er helaas niet dichterbij komen. Er stond nog tenminste een steunbeer en een flink stuk muur overeind. De boederij zelf had een aantal mooie bewerkte stenen in de gevel zitten die waarschijnlijk van de priorij afkomstig waren. De priorij is in de 12de eeuw door een broer van de toenmalige koning gebouwd die, nee we doen niet aan nepotisme, toevallig de bisschop van Winchester was. De priorij werd gerund door Augustijnen. Natuurlijk stonden er nergens bordjes om je opmerkzaam te maken op deze ruine of je van enige informatie te voorzien. Pas in het kerkje van Alderbury stond het een en ander vermeld. Nou, als ik in die boerderij zou wonen dan wist ik wel. Ik begon meteen een B&B met Konditorei en op de koop toe verveelde ik m'n gasten met een historische wandeling. En lekker praktisch een opgraving in de achtertuin natuulijk!

Volgens de kaart zouden we dan op de weg van Alderbury naar Downton langs een aantal earthworks/fieldsystems komen. Nou, die lagen dus ook op prive land en waren vanaf de weg helaas niet te zien. Wel hadden we zo een mooi uitzicht over de vallei van de Avon met de verschillende viskwekerijen. Een aantal weken geleden stonden we aan de andere kant en kwamen we er achter dat het pondje aangegeven op de kaart, al jaren niet meer in gebruik was...

Door naar Downton dan maar. Daar vonden we al gauw de Motte. Dit keer stond er namelijk een bordje en tot onze grote vreugde stond er zelfs een informatiebord. Het moet niet gekker worden! De motte was oorspronkelijk gebouwd in de 12de eeuw door, u raadt het reeds, de bisschop van Winchester. Die kreeg ruzie met de Graaf van Salisbury die het ding toen veroverd heeft en later weer moest afstaan. Het ding raakte al snel uit de mode. Pas rond 1700 werd Moot House gebouwd en werden de resten opgenomen in een groots aangelegde landschapstuin.



Nu, na zo'n stukkie fietsen moet een mens naar het toilet (wildplassen is niet aan te raden met al dat prive land...). Dus wij naar de pub. Daar stonden grote borden met de meest lekkere stukken taart, hapjes en maaltijden. Wij wilden dus een kopje koffie, een glaasje appelsap en een stukje mandarijnenkwarktaart bestellen. Nou, dat laatste ging niet want om 3 uur werd er geen eten geserveerd! Dat is gewoonlijk alleen te krijgen tussen 11-2 en vanaf 5 a 6. We mochten al blij zijn dat er koffie was. Want eigenlijk heb je van 2 tot 5 a 6 gewoon bier te drinken. Gelukkig bleek er een klein supermarktje te zijn en daar hebben we toen maar een zakje nootjes gehaald en die samen met onze mandarijntjes en banaantjes lekker op de motte opgepeuzeld. Maar het blijven rare jongens die Engelsen!