Patrice is echt een schat en doorgaans kunnen we het ook heel goed met elkaar vinden. Wij kunnen bijvoorbeeld heel goed samen klussen. Ik schilderen, Patrice hakken en zagen. Of behangen, da's bij ons geen relatie-killer-nummer-1. Gewoon: ik smeren, hij plakken. Maar er is 1 ding dat wij echt niet samen kunnen: computeren! Lastig als het draadloze modem aangesloten moet worden. Ik probeer dat soort dingen gewoon maximaal een uurtje en vraag dan hulp aan meer deskundige mensen (is meestal Andres, de vriend van m'n zus). Helaas, Patrice is een man en dus valt hulpvragen onder het hoofdstuk 'nederlaag erkennen'. Het is dan voor mij het handigst om Patrice gewoon wat te laten aanklungelen; duurt meestal een paar dagen, dan begeeft mijn geduld het... Dan ga ik me er weer tegenaan bemoeien. Dat was dus gister tussen negen en elf 's avonds. Het was hier zo 'gezellig' dat zelfs de katten zich niet meer lieten zien... En dat alleen maar omdat ik suggereer toch maar even de handleiding van A-Z door te lezen i.p.v. m'n digital sweetheart in alle rust te laten plug-en-playen!
Gelukkig heb ik vandaag als nog in alle rust de handleiding doorgeploegd (die wordt dus volgensmij gewoon speciaal voor vrouwen geschreven). En zie daar, er ging mij een lichtje op, en na de instellingen verandert te hebben, bij het modem een ledje aan. En dan nu a huge thank you aan Patrice voor z'n eeuwige bewaarzucht: hij had het kladje met de WEB-sleutel een jaar geleden uit mijn prullenbak geplukt waardoor ik ook daadwerkelijk m'n computer weer op het netwerk kon aansluiten. Conclusie: het is maar goed dat we beiden een eigen laptop en nuttige eigenaardigheden hebben!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten