Stukkie fietsen

Het was gister zulk mooi weer dat we besloten een stukje te gaan fietsen richting Alderbury en Downton. Op de kaart hadden we al eens zien staan dat er een ruine van een priorij, oude veldsystemen en een heuse motte moesten zijn. Nou ligt Downton maar een kilometertje of 12 van Salisbury en loopt de route langs de rivier de Avon, maar met al die heuveltjes (nee, lijkt niet op die kleine bultjes in het bos bij Harderwijk en ook de Posbank is redelijk vlak vergeleken met deze weg) en dus doe je er een goede 1.5 uur over. Sommige heuveltjes moet je gewoon lopen anders gaan je knieën er aan. De weg maakt ook een paar behoorlijke slingers rond het prive land van de een of andere rijke stinkerd (Trafalgar Park, Alderbury Park etc.). Wel hele mooie manor houses gezien onderweg. Om bijna jaloers van te worden. Bijna, want ik moet er niet aan denken dat ik alle 27 kamers zou moeten stofzuigen en Patrice is allergisch voor poetsvrouwen waarmee hij niet getrouwd is...



De ruine vonden we in het veld bij een boederij met paarden. Je kon er helaas niet dichterbij komen. Er stond nog tenminste een steunbeer en een flink stuk muur overeind. De boederij zelf had een aantal mooie bewerkte stenen in de gevel zitten die waarschijnlijk van de priorij afkomstig waren. De priorij is in de 12de eeuw door een broer van de toenmalige koning gebouwd die, nee we doen niet aan nepotisme, toevallig de bisschop van Winchester was. De priorij werd gerund door Augustijnen. Natuurlijk stonden er nergens bordjes om je opmerkzaam te maken op deze ruine of je van enige informatie te voorzien. Pas in het kerkje van Alderbury stond het een en ander vermeld. Nou, als ik in die boerderij zou wonen dan wist ik wel. Ik begon meteen een B&B met Konditorei en op de koop toe verveelde ik m'n gasten met een historische wandeling. En lekker praktisch een opgraving in de achtertuin natuulijk!

Volgens de kaart zouden we dan op de weg van Alderbury naar Downton langs een aantal earthworks/fieldsystems komen. Nou, die lagen dus ook op prive land en waren vanaf de weg helaas niet te zien. Wel hadden we zo een mooi uitzicht over de vallei van de Avon met de verschillende viskwekerijen. Een aantal weken geleden stonden we aan de andere kant en kwamen we er achter dat het pondje aangegeven op de kaart, al jaren niet meer in gebruik was...

Door naar Downton dan maar. Daar vonden we al gauw de Motte. Dit keer stond er namelijk een bordje en tot onze grote vreugde stond er zelfs een informatiebord. Het moet niet gekker worden! De motte was oorspronkelijk gebouwd in de 12de eeuw door, u raadt het reeds, de bisschop van Winchester. Die kreeg ruzie met de Graaf van Salisbury die het ding toen veroverd heeft en later weer moest afstaan. Het ding raakte al snel uit de mode. Pas rond 1700 werd Moot House gebouwd en werden de resten opgenomen in een groots aangelegde landschapstuin.



Nu, na zo'n stukkie fietsen moet een mens naar het toilet (wildplassen is niet aan te raden met al dat prive land...). Dus wij naar de pub. Daar stonden grote borden met de meest lekkere stukken taart, hapjes en maaltijden. Wij wilden dus een kopje koffie, een glaasje appelsap en een stukje mandarijnenkwarktaart bestellen. Nou, dat laatste ging niet want om 3 uur werd er geen eten geserveerd! Dat is gewoonlijk alleen te krijgen tussen 11-2 en vanaf 5 a 6. We mochten al blij zijn dat er koffie was. Want eigenlijk heb je van 2 tot 5 a 6 gewoon bier te drinken. Gelukkig bleek er een klein supermarktje te zijn en daar hebben we toen maar een zakje nootjes gehaald en die samen met onze mandarijntjes en banaantjes lekker op de motte opgepeuzeld. Maar het blijven rare jongens die Engelsen!

Brug over de Cam

Dat was weer eens een leerzaam weekend. Vrijdag ben ik teruggekomen uit St. Ives, in de buurt van Cambridge, alwaar we een twintigtal proefsleuven hebben gegraven op een doorweekt weiland. We hebben er niets gevonden op een ondiepe kuil met crematieresten na. De provinciaal archeologe vond dat dermate interessant dat ze een vervolgonderzoek wenste. Alleen was iedereen al voor andere projecten ingedeeld... Nu gaat de projectleider alleen een paar dagen toekijken hoe de graafmachine kuiltjes graaft.

Jes had anderhalve week geleden een lang weekend voor ons in Cambridge geboekt. Dat was nog voor ik wist dat ik naar St. Ives moest. Dat betekende dus dat ik op zaterdag in aller vroegte weer richting Cambridge ging. Nu echter in ander gezelschap en met de trein.

Als je vanuit Salisbury naar een bestemming noordelijk van Londen wil, zoals Cambridge, moet je dwars door Londen. De trein stopt in Waterloo en de aansluitende trein vertrekt van Kings Cross. Daartussen ligt bijna een uur wildernis en overlevingstocht door een kluwe, vaak ongeciviliseerde londonaren en overvolle metro's. Probeer daar maar met je koffertje doorheen te komen! Jawel, met een koffertje. Jes had een chic hotel geboekt en was van mening dat we daar ook chic voor de dag moesten komen. Dus niet gewoon met weekendtas maar met een koffer. Dat we zonder problemen door Londen kwamen, lag waarschijnlijk aan het feit dat het zaterdagmorgen was en Londen nog niet helemaal wakker was.

Na een reis van ongeveer 3,5 uur kwamen we op het station van Cambridge aan. Het station ligt aan de rand van de stad, net als het hotel, alleen lag daar de hele stad nog tussen. Op weg naar het hotel hebben we een gids van Cambridge gekocht met alle bezienswaardigheden en feitjes en hebben vervolgens onze koffer in het hotel afgegeven (want de kamer was nog niet vrijgegeven).
Wat is het eerste wat je in een te bezoeken stad doet? Juist, je gaat koffie drinken. Het liefst met een groot stuk gebak, maar ja het is vasten, dus nu maar koffie met een broodje. Is ook lekker en waarschijnlijk ook een stuk gezonder. We vonden een geschikt klein koffie-broodjeshuis, alleen was het daar zo klein dat we moesten wachten tot we in het restaurantgedeelte zouden kunnen plaatsnemen. Dat wachten duurde wel erg lang zodat we de boel maar als take-away bestelden en buiten hebben opgepeuzeld. Het was prachtig weer dus het buiten zitten was geen ramp. We besloten om de eerste dag te besteden aan het rondkijken en winkelen en pas de volgende dagen de verschillende colleges en musea aan te doen.

Jes vestigde in Cambridge een nieuw record. Ze presteerde het om in een half uur bijna 100 pond uit te geven. Cambridge kent namelijk een heleboel kleine snuisterij-winkeltjes en boutique-jes en tot overmaat van ramp waren er ook nog een paar kunstmarkten... Met nu weer overvolle tassen hebben we een stadswandeling gemaakt. Cambridge is een beetje vergelijkbaar met Oxford. Het is een beetje het Leiden onder de universiteitssteden. Er zijn veel grote colleges in prachtig grote gebouwen, elk met een eigen hall, waar gezamelijk gegeten wordt, en een eigen kapel. En ze houden in Cambridge van zingen. Elke dag is er wel een evensong of een concert. Aan het eind van de dag zijn we naar de evensong van het King's College gegaan. Gelukkig mochten we hiervoor weer heel Brits in de rij gaan staan; het koor van het King's College is tenslotte beroemd. Achter ons stonden een vader en zoon uit den Nederlanden. We hebben gezellig op z'n Hollands gekeuveld terwijl de rest van de Britten strak in de rij stond. Het koor zong overigens goed, alleen vonden we beiden dat het koor van Salisbury Cathedral toch echt een stukje beter was!

De chapel van King's college gezien vanuit Great St. Mary's

De volgende dag waren we al vroeg wakker. We hadden honger en verheugden ons al op het ontbijt. Volgens de website van het hotel zou dat heel goed zijn. Nu waren wij daar niet zo van overtuigd. De ervaring had ons geleerd dat hoe duurder de overnachting is, des te slechter de kwaliteit van het gebodene is. Dit hotel leek geen uitzondering op de regel te zijn. De badkamer bijvoorbeeld kon wel een fris doekje gebruiken (en dat zeg ik!). Het ontbijt was fantastisch. Ons werd een plaats in het hotelrestaurant gewezen en konden vervolgens een kwartier wachten tot er iemand kwam voor de thee en koffie. Het was een continental breakfast (een english breakfast was vele malen duurder en we blijven Hollanders...) en dat bestond uit een lopend buffet waar je een bakje yoghurt met cereals kon halen alsmede manderijntjes, grapefruit en perzik uit blik en kleine stukjes kaas en marmite. Verder bestond het breakfast uit acht stukjes toast (dat wil zeggen twee boterhammen per persoon), jam en honing. Jes opperde al dat we een tweede breakfast in de stad zouden gaan halen maar daar zag ik toch maar van af. We wilden tenslotte nog heel veel dingen gaan bekijken, zoals de colleges en het archeologisch en het zoologisch museum. Wilden. Want het bleek dat op zondag zo goed als alles dicht was. We zijn toen maar naar de botanische tuin gegaan. Het was alweer een prachtige dag en de tuin was behoorlijk groot met een heleboel bomen, plantjes en orchideeen (hier staat onder andere de eerste Metasequoia glibtostroboidus, een prehistorische boomsoort die in 1947 in China werd herontdekt). Na de gebruikelijke koffie met brood hebben we weer een stadswandeling gemaakt, nu langs plaatsen waar belangrijke personen hebben gewerkt en geleefd, zoals Newton (Trinity College), Rutherford (Cavendish Laboratory) en Darwin (Christ's College). En voor ik het vergeet, we hebben ook nog een belangrijke aankoop gedaan. In een van de zweefwinkels die cambridge rijk is (voor degenen die dit begrip nog niet kennen, zweefwinkels zijn winkels waar ze wierook en allerlei alternatieve dingen verkopen) vonden we een stukje meteoriet. Dat wilde ik graag hebben en ben nu de trotse bezitter van een stukje Gibbeon-meteoriet.

Hier wat plaatjes van de Metasequoia en Jes in de botanische tuin en van de nakomeling van de appelboom waaronder Newton zat toen hij de zwaartekracht ontdekte...

Maandag hebben we de koffer in het hotel gelaten en zijn de stad ingegaan voor het nu wel geopende zoologisch museum. Er staan een heleboel skeletjes en Jes heeft er een heleboel plaatjes geschoten voor haar collectie. Daarna was het weer mijn beurt voor iets leuks en hebben we de toren van Great St. Mary's beklommen en hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Vervolgens hebben we wat colleges en bibliotheken bekeken en hebben daarna de koffer opgehaald en zijn naar het station gegaan.

De gate of honour gezien vanuit het Gonville & Caius college